Bir insandan geriye en çok olaylara karşı duruşu , tavırları kalır.
Rahmetli dayımı kimileri geçimsiz ve kimseyle anlaşamayan biri olarak anarken , ben ise hayata karşı bir duruşu olan , bu uğurda bir bedel ödemeye razı , haksızlığa gelemeyen bir insan olarak anıyorum.
çocuklarımın , torunlarımın gözünde benim aklımdaki dayım gibi kalsam bana yeter...
dur ve düşün. üşümekten çekinme ama örtünmesini de bil. yargılamadan eleştir. en başta da kendini eleştir. ailenle vakit geçir. kaybettiğin vakitleri misliyle yerine koy.
teoride çok güzeliz ama pratikte birbirimizi keseriz.
ileriye bakarak pek birşey çözemeyiz çünkü belirsizliklerle, var sayımlarla yada belkilerle doludur. ileriyi görebilmek için geriye bakıp geçmişten ders çıkarmak gerekir. işte ozaman belki ilersi belirlenir.
ahahah sözlük yazarlarının kolpalıklarını gün yüzüne vurmuş başlıktır. hayat boş pompala coş'lar mı dersin, carpe diem'ler mi dersin, hayatı tesbih yapmışım sallıyormuşum'lar falan havada uçuşuyor. aynen keko anı yaşıyosun sen aynen. baban git ekmek al dediğinde de ama ben anı yaşıyorum babişko dersin aynen.
hayat felsefem: şurada iki eğlenecez içine etmeseler bari.
benim bir hayat felsefem var, hiç değişmedi, değişmeyecek, bundan allahın izniyle hiçbir zaman ödün vermeyeceğim: sevdiğim, aşık olduğum insanla evlenmek. çünkü ben mutlu olursam, sevgiye doyarsam çocuklarım da mutlu olacak, onları mutlu edeceğim. bunu iyi biliyorum. olmazsa bekar ölürüm. yaşadığım sürece en azından sadece ben mutsuz ve hayal kırıklığına uğramış olurum. başka kimseye bunu yaşatmam. bu benim hayatımın sonuna kadar avucumun içinde sıkacağım felsefem.
