Cansız manken vahe gibi değil. Mesela bir filmin çekildiği ya da bir romanın yazıldığı ev müzeye dönüştürülsün. Ben üstümde herhangi bir karakterin kıyafetleriyle oturup bir koltuğa akşama kadar kitap okuyayım. Gelen geçen fotoğrafımı çeksin, onlarla göz teması kurmayacağımı bilmenin verdiği rahatlıkla... Obje gibi asılı durayım bir köşede, akşam da üstümü değiştirip evime gideyim. Uzanayım koltuğuma sızana kadar kitap okuyayım.
Çok mu çok şey istiyorum? Akbank sergiye de tavım bul beni.
Her şeyden elimi eteğimi çektiğim bir vakit içinde sadece gazoz seçenekleri olan bir dükkan açmak. Su bile satmayacağım sadece gazoz. Sabah 10’da açar 16.00 gibi kaparım en geç. Cumartesi pazar da açmam.
15 yıldır en büyük hayalim bu. Çünkü vizyonsuzluk bunu gerektirir.
