Çetele tutmuyorum ama fazla zaman oldu galiba tam ağlamadığım. Gözlerim doldu bir kaç kere. Gittikçe katılaştığımı fark ediyorum. Hayatın tüm naifliğimi elimden alıp beni 'normal'e çevireceğinin farkındaydım. Başkaları için üzülmeyi bıraktım.
demin, eski sevgilimle konuşuyorum, güzel ve tatlı gidiyor. ve birden "canım yusuf<33" dedi ve benim adım yusuf değil. ağlıyorum şu an, bu kızdan hayır gelmez ama seviyorum işte hala seviyorum.
Hüsnü çoban'ın ölüm sahnesini izlediğim an. Arkadan bir de işte gidiyorumu vermişler, içim cız etti lan. Sonra adam ölmedi bir de. (bkz: Cahildim dünyanın oyununa kandım)
