çocukken resim çizmeye başladığımda, çizdiğim ilk resimdi. O zamandan beri de çok severim. Tek başına ya da koparıldığında kokusu olmaz ve tüm yolculuklara yol boyunca ara ara renk katar. canım gelincik.
kasımpatı. kasım'ın soğuk ve donuna rengarenk güzellikle karşılık veriyor yaa, beni bitiriyo bu çiçek. herkes hayattan ümidi kesip yaprakları dökmüşken, o tam tersi canlanıyo, renkleniyo, etraf neşeleniyo.keşke onun gibi soğuğa dayanıklı ve hayata ümitle bakabilen bir canlı olabilseydim.
Berfîn (Kardelen) çiçeği hikayesi: Yıllar evvel birbirini çok seven iki çiçek varmış. Bunlardan erkek olan, sevgilisini o kadar çok seviyormuş ki; baharda açtıklarında diğer çiçeklerden onu kıskanıyormuş. Buna dayanamayan erkek çiçek baharda binlerce çiçeğin içinde açmak ve kalabalığın içinde kaybolmak yerine kışın dondurucu soğuğunda açarak canından çok sevdiği sevgilisini daha fazla görmeyi hayal etmiş. Yine bahar gelmiş,bütün çiçekler toprağı 7 renge boyamışlar. Erkek çiçek kışın kurduğu hayallerini anlatmış. Dişi çiçek sevgilisinin fikirlerini çok beğenmiş, bir daha ki sefere hiç kimsenin açmaya cesaret edemediği, kışın dondurucu soğuğunda açmak için sözleşmişler. Bahar bitmiş, yaz geçmiş, kış gelmiş. Sevgilisine kavuşma hayali ile yerinde duramayan erkek çiçek, karın bir yorgan gibi kapladığı toprağı delerek yeryüzüne çıkmış.Bembeyaz karlar içinde o renkleriyle göz kamaştıran sevgilisini aramış… Ama bulamamış. Ümidini yitiren erkek çiçek bir süre sonra üzüntüsünden boynunu eğmiş ve soğun şiddetine daha fazla dayanamamış ve hayatını kaybetmiş. işte o günden sonra aşkı için kışın dondurucu soğuna bile aldırmadan karların içinde açan çiçeğe Berfîn (Kardelen) ve ona sadık kalmayıp aldatan sevgiliye Hercai adı verilmiş
