ilkokuldayım. 5.sınıf. sınıfımıza 4.sınıfta yeni bi çocuk geldi, adı furkan. herkes nedensizce bizi yakıştırıyo. bayaa sevgili muamelesi yapıyolar. tahtaya furkan kalp benim adımı yazmalar, internette ağaç üzerine, kolye üzerine adımızı kazıma ilizyonu yapmalar falanca filanca...
ben seviyo muyum sevmiyo muyum, hiç bilmiyorum. sadece inkar ediyorum. ''ya saçmalamayın'' diyorum.
bi gün çocuğa derste test kağıdının üzerine ''sen kimi seviyosun'' yazdım. arkamda oturuyodu. biraz bekledim. ''seni'' yazmış. şaşırdım. bekledim. ''kağıdı versene bi'' dedi. ''sen kimi seviyosun'' yazdı. ''bilmiyorum'' dedim.
sonraları kankama çıkma teklifi ediceğini duydum. bu sefer şok yaşadım resmen. bu ne kel alaka filan dedim. gittim sordum. o gün derste furkan'ın yan sırasında oturan iki kişi onun çıkma teklifi ediceği kankama aşıklar. evet iki kişi kankama aşık, çocukluk işte... onlar kağıda dik dik baktığı için kankamın adını yazamamış, o yüzden ''sen'' demiş.
ve yine çocukluk emareleri, kendi aralarında parti düzenlemişler... partide ne parti ama, hocadan özel olarak izin almışlar, sınıfa pasta, börek, mumlar, cart curtlar doldurmuşlar. üç kişi birden çıkma teklifi edecekler. toplu çıkma partisi. *
o gün ben deliriyorum. girmedim sınıfa. yakın bi arkadaşımdan sinirimi alıyorum.. dönüyoruz, dolaşıyoruz, birlikte deliriyoruz. tuvalete gidiyorum, tırnaklarımı yiyorum, yüzümü yıkıyorum filan...
en sonunda ''ben bakıcam bunlar sınıfta ne bok yiyo'' diyorum. hışımla koşup kapıyı açıyorum, görüyorum ki erkekler kızların önünde diz çökmüş, ilan-ı aşk ediyo. gördüğüm gibi kapıyı geri kapatıyorum, delirmeye devam ediyorum.
onlar sınıftan çıkınca içeri giremiyorum. artıklarını yiyorum. ba ba ba yüzsüzlüğe. çiftlerde okulun karşısındaki parka gitmiş, eğleniyolar filan. yalnız tahmin ettiğim bişey var. emin olmadan bişey demiyim diyorum amaa...
2. ve 4. sınıfta çıktığım eski sevgilim (baya büyük gibiyiz yalnız, yaş o zaman 10) sürekli bizim gezdiğimiz yerlerde geziyo, bizim geldiğimiz yerlere geliyo. işkilleniyorum, aman boşver diyorum...
ertesi gün öğreniyorum ki benimle tekrar çıkmak istiyomuş, istemeye istemeye kabul ediyorum.
evet, itiraf ediyorum; 4.sınıfa geldiğinden beri ben onu seviyodum. çünkü sınıfımızın tip ortalamasına göre üstündeydi ve diğer erkeklere göre daha kibardı. ama bende bahaneyle eski sevgilimle 3 seneyi doldurmuştum. *
o sevdiğim çocuklada aynı okulda ortaokul okuduk haa. tesadüf ikimizde ilçeden şehre, aynı okula gitmiştik. selam bilene vermedim, koca 3 yıl. *
1 sene oldu sözlük hala çıkmadı aklımdan, kalbimden. aklımdan çıkmadığı gibi kimsenin aklıma girmesine de izin vermiyo. onun sevgilisi var sözlük mutlu. bense hala unutamadım, 2 gündür üst üste onu rüyamda görüyorum kokusu burnumda. (bkz: allah belanı versin) etrafta dürüst, aşık oluncak adam yok sözlük benim suçum ne?
edit: eklemeyi unutmuşum... doyamadım gözlerine, koyamadım birini yerine, canımı yaktı yalan mı söyle...
bir kere aşık oldum, ayrıldıktan sonra tam randımanlı olmasa da toparlanmam 1 yıl sürdü. ama şunu öğrendim ki yanlış zamanda doğru kişiye aşık olmak çok doğru bir sözmüş.
bana asla o gözle bakmayacağını bildiğim halde onu düşünüp duruyorum. Cevap atmasa bile arka arkaya mesajlara boğuyorum onu; durduramıyorum, tutamıyorum kendimi. Platoniğin sözlük anlamıyım bu aralar. işin kötüsü ona onun verdiği değerin onda birini bile vermeyen bir kıza sırılsıklam aşık uzun süredir. kız, küçükken Barbie bebekleriyle oynadığı gibi oynuyor onunla. ilgi görmek hoşuna gidiyor heralde, hangi kızın gitmez ki? Ama o çok yorulmuş, bitkin. Hayır da diyemiyor ki ona, nasıl desin en büyük zaafına? Asla kapanmıycak bir boşluk; bir ukte misalı oturmuş kız onun kalbinin tam orta yerine. Kaldırmıyor onu, kaldıramıyor. Kalk git burdan yeter benimle oynadığın, diyemiyor ona. Derse onu tamamen kaybedeceğinden korkuyor olsa gerek. Aşk fedakarlık gerektirir bazen diyor kendi kendine. Farkedemiyor tek kendini yıpratanın o olduğunu, sadece onun fedakarlıkta bulunduğunu bir şeyleri yürütebilmek için. Ya ben? öylece durup izliyorum. En yakın arkadaşlarımdan biri. Ne demeliyim ki? Bu kız seni düpedüz kullanıyor görmüyor musun, demenin onu ne kadar acıtacağını bile bile ne diyebilirim ki ben ona? Gözlerinin içine bakarak, kendi bile kabullenemediği bir şeyi hunharca nasıl yüzüne vurabilirim? Yapamıyorum. Orda öylece durup, izliyorum aciz biriymişçesine.
sadece akşam eve döndüğümde kapıyı bana açan karımın o olması ve bir akşam çayını mutfakta beraber demlemek hayallerinden kurtulamadım. hele onu da bir atlatayım, tamamdır.
ilişkilerimi şöyle bir özetlersem: başlıyor bitiyor, başlıyor bitiyor, bitmez sanıyorum bitiyor, başlıyor bitiyor, başladığı gibi bitiyor, başlamadan bitiyor, başlıyor bitiyor, hiç başlamıyor, bitmez sanıyorum başlamıyor bile ama başlasa bitmicek mesela, başlıyor bitiyor, başlıyor bitiyor, başladığı gibi bitiyor, bitiyor ama başlamamış bile, başlıyor kız beni boşluyor, başlıyor bitiyor, geçen yine başlamadı ama kız çok güzeldi başlayaydı iyiydi o, başlıyor bitiyor, başladığı gibi bitiyor. başlıcam haa. ne boktan lan benim aşk hayatım. yemin ediyorum gram abartmadım lan böyle benim aşk hayatım. yaşlanıyorum ömür bitiyor. yok bulamadık işte.
yalnız bi kız var. bu sefer başlarsa... yine biter evet kimi kandırıyorum.
edit: bunu yazdıktan sonra iki ilişki daha oldu bitti. bir ilişki de tam başlarken bitti. vay anasını arkadaş.
Seni çok seviyorum yahu öyle böyle değil sanki hiç aklımdan çıkmıyorsun ne oldu nasıl oldu anlamadım. Bu utangaç bir insanın platonik aşkı ya belki o yüzden hani sen çok tatlıydın bende mükemmel özelliklerine mükemmellik ekleyerek sevdim seni, yani ara sıra kaçıyorum senden, gerçeklerinden çünkü benim yarattığım sen kadar mükemmel değilsin. Neyse beni hiç tanımadın ben seni çok tanıdım. arkadaşlarım tek duygum olduğunu söylüyorlardı o kadarda odunumdur yani. Tamam hadi şunlarıda ekleyelim de tam itiraf olsun bir de benim sevgilim var lan hani dışardan bakılınca çok seven taraf benmişim gibi olan bir ilişki içindeyim seviyorum onla olmayı zatende aşk değil dostluk gibi daha çok ha sevgilimi de aldatıyor sayılırım. işte bu kadarda pisliğim yani.
benim hayvanlığımdı, sevgili sözlük. gitmem gerekiyordu, gittim. onca güzel şey yaşanmışken, kız bana tapıyorken, gözü benden başkasını görmüyorken götüm kalkmıştı. gittiğim yerde zilyon tane bulurum diye düşündüm. bulamadım tabii ki. koskoca bir sene geçti, hala yok, canım sözlük. yarım sene sonra kuyruğumu kıstırdım, döneyim dedim geri. dönme dedi. ısrar ettim, olmaz dedi. kimseyi istemiyorum hayatımda dedi. peki dedim, bekledim. bir hafta sonra öğrendim ki, hayatında zaten bir başkası var imiş. sonra küfrettim. içimden geliyordu, ama içim ben değildi ki. ben olsam, öldürseler söylemezdim o lafları. küfrettim. yandım, yandım, yandım. sonra başkasıyla birlikte olmaya başlamış. arada mesaj attım, kendimi unutturmayayım diye. o ise arkadaşıyla haber gönderiyordu: "x'le ilişkimin bozulmasını istemiyorum. söyle, benimle bir daha irtibata geçmesin". geçmedim ben de. oysa önceden söylemiştim, "elimi tut, yoksa ölürüm" demiştim. öldüm de. ama sanırım, kısmen öldüm. hala irtibata geçmiyorum. geçen gün bana haber getiren arkadaşıyla konuşuyorduk. kız dedi ki, "c.'yle geçen gün muhabbet ediyorduk. 'bazen tzh*'yle ne kadar mutlu olduğum, zamanında onu ne kadar çok sevdiğim geliyor aklıma. bunu ona da söylemek istiyorum, ama bana cevap vermesini istemiyorum' dedi."
ben de dedim ki; "isterse söyleyebilir. karşılığında tek kelime etmeyeceğim."
içim yanıyor, sözlük. iki gün içinde tatilden dönüyormuş. arkadaşı, benim söylediklerimi iletecekmiş ona. bekledim, hala bekliyorum. onu paramparça ettim, ama o kendini toparladı. sonra o beni paramparça etti, ama ben toparlayamadım. bekliyorum, sözlük. hala bekliyorum. yarın çıkıp gelecekmiş gibi bekliyorum. canım acıyor, ama o beni bırak dinlemeyi, duymuyor bile. öyle yani. işte. evet.
biz de bütün olaylar çabuk gelişti.. öyle ki; oldu ve bitti, tıpkı rüya gibi.. gördüm ve duygularıma yenildim ben ki aşk nedir bilmez, uslanmaz serseri, ilk kez böyle bir durumun içinde buldum kendimi.. herşey güzel giderken zaman çabuk geçti be, evet bütün suç zamanındı onun hiçbir suçu yok.. yavaş yavaş ilerlesene be zaman nedir derdin bizimle?... çabuk biteceğini bilseydim doya doya yaşardım seni, bugün işim var deyip ertelemezdim buluşmalarımızı, öyle ki; siktir ederdim bütün herşeyi sen yapardım merkezimi... acımasızca beni terkettin ya yine de senden nefret etmiyorum helal ediyorum hakkımı, bu çok zor ama mutlu ol hayatında.. tek derdim, keşke bu kadar bağlamasaydın kendine be güzelim, acıyor dokunduğun her yer...
ben mi? beni boşver, aman sakın düşünme senden önce nasılsam yine öyleyim, hep öyle kalıcam..
