* Kitap ile ilgili tek olumsuz olarak gördüğüm kısım raskolnikovun suçunu itiraf edip sürgüne yollandıktan sonra mutlu sonla biten kısım oldu. Bu kısım yazılmayıp raskolun kaderi okuyucuya bırakılsa daha iyi olurdu. *
Geceleri gökkuşağına boyamak mıdır suçum?
herkes bağırırken şiirler okumak mı,
susmak mı sözün bittiği yerde, kusmak mı sindirebildiklerinizi?
apansız uykum kaçıyor kaç gece, bu da mı aleyhime kanıt?
sondan saymaya başladım adları-böyle hoşuma gidiyor
beğenmeseler de seviyorum ellerimi,
hep olmayacak düşler görüyorum, yenileceğim kavgalara giriyorum durmadan.
itiraf ediyorum…
Silin adımı listenizden, yokum; aslında bir oyun olan kavgalarınızda ve aslı bir kavga olan oyunlarınızda. Kirli sevinçlerinize ortak etmeyin beni. Gözyaşlarınızı da paylaşmıyorum. Yalan övgülerinize ihtiyacım yok.
Gıyabımda kesinleşmiş hükümler verin.
Bir sürgün nereye sürülebilir? Gölgeler kelepçeye vurulur mu?
Çekilin, yürümediğiniz yolları(mı) kirletmeyin.!
içinde tek bir olay olan ve o da kitabın başında cereyan eden sonra ise 786 sayfa boyunca hiç bir şey olmayan dünya klasiği kitaptır. raskolnikovun askerleriyiz.
dostoyevski ile tanışmamı sağlayan ve devamında yazarın tüm kitaplarını okutan kitaptır. kendisi bu kitabı yazdığı zaman yorumcular "bunu normal bir insan aklı yazamaz, tek bir kişinin böyle bir eser ortaya koyması imkansız..." şeklinde yorumlamışlardır. gerçektende edebiyat dünyasında bir başyapıttır. işin en garip tarafı dostoyevski bu kitabı kumar borçlarını ödeyebilmek için hızlıca yazmış ve bitirmiştir.
Dostoyevski'nin okuduğum ilk kitabı..
Porfiry Petroviç ve Raskolnikov arasında maddi kanıt olmadan ruhun nasıl suçu yüze yansıttığına dair diyalogları gerçekten nefes kesici.. insan ruhu ile o kadar güzel dans etmiş ki.
Bundan sonra klasikler dönemi başlamıştır hayatımda.
dostoyevski'nin asıl cezanın vicdanımız olduğunu, suçlu bir insanın ruh halini anlatan başucu kitaplarından biridir. kitabı okuyunca suçu değil suçluyu yaratan sistemin sorgulanması gerektiğini anlarız. bu yüzden herkesin okuması gereken kitapların başındadır.
insanı derinden etkileyen bir roman.
Raskolnikovun, tefecinin masum kardeşini öldürmesi "eğer kanun dışı bir eyleme başlarsak kendimizi durdurmanin düşündüğümüz kadar kolay olmadığına" başarılı bir gönderme.
Raskolnikovun pişmanlıktan yatağa düşmesi ise onun aslen ruhunda iyilik olan saf ve masum bir insan olduğunu tasdiklememizi sağlıyor. Gariban rasko...
Güzel romandır yani.
svidrigailovun dalkavuk olabilen her erkek istediği kızla yatabilir düşüncesi... Evli bir kadın bile olsa... raskolnikov biraz daha ahlaklı olsa bile bence raskolnikovun daha dibine vurmuş olan adam svidrigailov'du. sonuçta ölümü göze alabilen svidrigailovdu. svidrigailov sapkın düşüncelerini raskolnikova bu kadar rahat açıklamasının tek bir sebebi vardı. buda birbirlerine çok benzemesi. raskolnikov çoğu insanı umursamazken svidrigailovu bu kadar umursaması svidrigailovun kendisinden daha kötü olmasından kaynaklanıyordu. raskolnikov yaşamayı tercih etti. sonia bu kadar ısrarcı olmasaydı bence raskolnikovun sonuda ölüm olacaktı. svidrigailovun intihar sebebi ise donia dan asla onu sevemeyeceğini öğrenmesiydi. ve razumuhin ile donia mutlu mutlu yaşayacakken ona aşık olan bir adam intiharı seçmişti. donia ' nın umurunda mıydı. hiçbir zaman kimseyi sevmeyiniz ve onlara acı çektirmek için hareketlerde bulunmayınız. çünkü hiçbir insan hiçbir insanın umurunda değildir. annelerimiz hariç...
