sumkurup kendini de, etrafindakileri de buyuk bir sikintidan kurtarmak varken cok zor bir seymis gibi sumkurmemeye direnen bireydir. eger ki zorunlu bi durumu yoksa, pecetesi filan varsa bi de, haddinden fazla sinir bozucudur.
arkadas hadi sen bu surekli tekrarlanan "hifs hifs" sesinden rahatsiz olmuyorsun, yorulmadin da burnunu cekmekten, bari bi sumkur de biz kurtulalim bu iskenceden. amacin ne? ne yapmaya calisiyorsun? eline ne gececek? sumkurup ses cikaririm, kaba oldugumu dusunurler diye kibar olmaya falan mi calisiyorsun, nedir yani? oyleyse bile en azindan bir kereligine cikarabilcegin kadar sesi cikar sonra da sus lan temelli.
burnunundan tutup asagi atacam simdi bu yanimdaki okuzu.
beynine kan gitmeyecek insan. annem böyle korkuturdu zamanında beni. "burnunu çekme, beynine kan gitmez. git lavaboya boşalt." derdi. hayır "başın ağrır" dese yine dikkate alacağım uyarıyı. ne bu vahşet tutkusu?
burunlarindaki tomruk tomruk pislikler bunlar icin altin degerinde olsa gerek ki; sürekli vücutlarina hapsederler.
haydi bir defa konusma ortasinda denk gelmistir, cekersin gecistirirsin; ikincisinde de aynisini yaptin, e bu böyle devam edemez ki...
ne yapacaksin?
"müsadenizle" diyerek (bakin nasil ince davraniliyor) izin alip cekileceksin kuytu bi köseye, yok mu?
kolayi var git tuvalete.
hinkir lan, ne varsa cikart, oh de, sonra derin bi nefes cek burundan, icine aldigin oksijen iyi bi kafa yapsin.
geri dönüp, "özürdilerim nerede kalmistik?" (bak hala nezaketten ödün vermiyorsun ne güzel) diyerek konusmana devam et!
