Çogzel bir soner arıca şarkısıdır. Bunu ilk dinlediğim zaman ilginç bir ana denk gelmişti. Bir hafta boyunca dinlediğimi hatırlarım. Simdi başka bir kafayla dinliyorum ama aklıma o andan ziyade o hafta geliyor. ilginç.
Ne yazın sıcağı ne kışın soğuğu. Hafif yağmur sonra toprak kokusu. Kapalı havalarda yanına alınan ceket. Bir de sevdiğin varsa ve ceketi yoksa yanında üşümüşse sarıp sarmalama mevsimi. Durup bir köşe başındaki kahveci de sahlep içme mevsimi. Hafiften için ürperince ayakların üşümüşse ya tadını çıkarırsın bu serinliğin yada hemen çorap giymeye koşarsın.
Yapraklar dökülür dallardan. Sararan kızaran yeşilden dönmüş yapraklar. Mevsimler der insan mevsimler geçiyor.
En çokta ölümü hatırlatan mevsimdir. Babam hep insan güzün toprağa daha çok düşer der. Düşen her yaprak bir insan hayatımı acaba diye sorgulamıyor da değilim hani.
Tüm bunlara rağmen en sevdiğim mevsim. Sevdiğim adamı bulduğum mevsim Hoş geldin.
Kışın habercisi mevsim. Bildiğin ılık kış.
Doğa her mevsim güzel. Sonbahar da güzel başlıyor başlamasına da, biterken kasvete bürünüyor.
Ağaçlar yapraklarını döküyor. Sokaklar renksizleşmeye başlıyor. Rüzgar her şeyi birbirine karıştırabiliyor.
Kim ne derse desin sonbahar hüzün kokuyor. Hep yalnızlığı çağrıştırıyor.
nasıl iş bu
her yanına çiçek yağmış
erik ağacının
ışık içinde yüzüyor
neresinden baksan
gözlerin kamaşır
oysa ben akşam olmuşum
yapraklarım dökülüyor
usul usul
adım sonbahar https://galeri.uludagsozluk.com/r/1166541/+
