hafızalarımıza acının başka bir adı olarak kazınacak isim. iki gün önce yalnızca manisa nın bir ilçesiyken bugün acının başkenti olan yer. allah hepsinin yardımcısı olsun, hayatını kaybedenlerin mekanı cennet olsun, rabbim madenci ailelerine sabır versin. çok zor..
oraya taşınan erkek bireylerin yalnız kalmayacağı bir gerçek evlenmek mi istiyorsunuz. bekaret diye tutturmayın peygamberiniz de bunu yaptı yani sünnetten. gidin kimi kimsesi kalmamış bu kadınlara elinizi uzatın. korumanıza alın.
çoluklu çocuksuz fark etmez. hem hayır hemde bir insanın hayatı kurtulmuş olur.
son günlerde "soma" kelimesini duyan herkesin "allah ailelerine acil şifalar versin" dediği yerdir. Halbuki allah hiçte sabır vermesindir o insanlara. Devlet eliyle öldürülenlerin ailelerine, ihmal yüzünden ölenlerin ailelerine, yaşama hakkını üç kuruşa tehlikeye atmaya mecbur bırakılanların ailelerine hiç te sabır vermesin. sabır, sukut getirir aslında bu insanlar sabıra en az ihtiyaç duyup konuşmaya en çok hakkı olan insanlardır. Haksızlıklara karşı allah sabır vermesin bunu düzeltebilecek gücü ve sesi versin.
madende yitirdiği babasının mezarı başında iki gözü boncuk boncuk yaşlı küçük çocukların yaşadığı (eğer yaşamaksa bu) türkiye'nin kara kaderli ilçesi, bu çocukların ömür boyu içi kömür gibi yavaş yavaş yanacak, bu çocuklara bunu reva görenler kaderlerinde var diyenlerde yanar inşallah...
Vefat haberinizi LCD televizyonlarımızda, süslü koltuklarımızda otururken izledik. Siz yaşam mücadelesi verirken biz, ellerimizde sizin bir maaşınız kadar olan telefonlarımızla paylaşımlar yaptık. Tuzumuz daha kuru olduğu için akşam yemeğinde yediğimiz rostonun fotoğrafını paylaştığımız sayfada taziyelerimizi sunduk size. Acınızla dertlendik. Doğalgaza geçtiğimiz için unuttuk kömürün karasını, kokusunu, eziyetini. Siz yerin 200 metre altında ekmek parası için çabalarken, bizler yerin metrelerce üstünde, teras katlarda yemekler yedik. Duyarsız kaldık halinize. istemesi çok anlamsız ama hakkınızı helal edin.
ülkemiz insanının zeka seviyesini bir kez daha bizlere hatırlatmış ilçedir. feysbuklarda tivıtırlarda profil resmini karartıp normal hayatında kahkah kihkihkih gezen, tüm kafeleri doldurup gayet normal hayatını sürdürüp de kahvesini yudumlarken yaşanan olayları yorumlayıp siyaset yapan, saçma sapan aa rihanna profilini karartmış diye alkışlayıp, salak saçma soma yazısını orasına burasına yazarak bakın ne kadar üzüntülüyüm deyip, bi kaç kişi toplanıp soma yazıp da üstten bakın soma yazıyor dur bunu feysbukta paylaşalım da beğeni alalım diyen beyinsizleri ve samimiyetsizliklerini bir kez daha gözümüze sokmuştur.
maden ocağı faciasıyla hatırlanacak ilçe. ayrıca bana da yurdum insanının ne kadar garip huyları olduğunu göstermiştir. kazadan günler önce 1 mayısta iş güvenliği pankartı taşıyan gençleri bölücü olarak nitelendirenler, kazadan sonra profil karartıp siyah kurdele takıyorlar. bu nasıl bir samimiyetsizlik, bu nasıl bir ikiyüzlülük anlamış değilim. bundan sonra ne bok yersen ye, profil karartmayı bırak götüne kazık soksan ölen o işçiler geri dönmeyecek, işçilerin çocukları babasız büyüyecek, ne yaparsan yap o yüreği yanan insanların üzüntüsü bitmeyecek. sen ikiyüzlülüğüne devam ederken başka madenlerde zonguldak ta mesela o işçilerin hakları verilmeyecek, iş güvenlikleri sağlanmayacak, madenler denetlenilmeyecek. otobüste yanına oturan ter kokan işçilere yüzünü çevireceksin dışarıyı izleyeceksin. ikiyüzlüsün, şimdi üzülüp vicdanını rahatlatacaksın güya o insanların yerine kendini koyacaksın. vazgeç ikiyüzlülüğünden. belirli gün ve haftalar mantığından kurtul.
küçükken ''soba'' diye bilirdim soma'yı.
her gittiğimizde babama ''baba burası çok dağınık hiç izmir'e benzemiyor.'' derdim.
sevmezdim açıkçası, çok sık gitmek mecburiyetinde olurduk baba manisa'nın epey eskilerinden olunca.
izmir'de büyümüşsün soma'dan gelen arkadaşların var, hep senden farklı onlar.
senin ayakkabıların hep en kalitelisinden onlarınki senin yüzüne bakmadığın ayakkabılardan.
onlar senden çok farklı, senin baban dizinin dibinde ol diye seni herhangi bir liseye yollamış onun babası kazandığı biraz parayla onu kilometrelerce uzaktaki o iyi okula yollamış, ''orayı kazandı okusun çocuğum, ben çalışırım ben okuturum onu'' diye yollamış izmir'e.
öyle mülayim, öyle temiz ki o baba da, onun yetim kalan evladı da.
şimdi o evlatlardan birisi eczacı olacak, birisi benimle ikinci senesinde sınava hazırlanıyor.
kaza oldu. 1 gün önce görüşmüştük en son. hiç aklımda değil babasının, amcasının orada olduğu.
soma, evet bildiğin tanıdığın insanlar ama kimse gelmiyor aklına.
o kadar insanı madende ki, hangisi tanıdığın hiç aklına gelmiyor bile. sadece izliyorsun haberlerde.
allah kolaylık versin, allah yardımcı olsun diye dua edip duruyorsun televizyon karşısında haberleri izliyorsun an ve an.
ertesi gün oluyor 14 mayıs.
soma, soma, soma hayatının birçok evresinde olan soma bu sefer arkadaşının babası için ayrı bir soma oluyor gözünde.
gitmiş. madenden naaşını çıkarmışlar...
donup kalıyorsun ilk başta.
ben bu adamla çay içtim, elini öptüm ramazanda diyorsun.
o kadar tuhafsın ki o an. direkt gözünün önünde ''baba burası çok dağınık'' lafın geliyor. yıllar önce o güneşin altında söylediğim o laf.
dağınık soma çok dağınık, o an benim için onun için ayrı bir paramparça dağınık.
soma değil artık, başka.
bildiğin ''soba''. yanıyor 3. günde gidip görüyorsun ki yanıyor soma, soba gibi. kasvetli...
indiğinde merkezde madene dahi gelmeden için tuhaf oluyor, bacakların o kadar titriyor ki.
o koku, o kalabalık, o sesler, ambulanslar soma değil orası.
başka bir yer.
soma değil artık, kimse için soma değil.
gidip o kokuyu o kalabalığı görünce anlıyorsun ki çok değişmiş...
saatlerce donup kalıyorsun, herkes her yerde her şey her yerde. darmaduman olmuş.
havada o psikolojik kömür kokusu her yer kömür kokuyor.
bildiğin gördüğün esnaf acı içinde.
senin bir allah'ın kulu akraban dahi yok ama o soma senin için de bitmiş artık.
insanlar travma yaşıyor, yakını olan ya da olmayan herkes şu günlerde soma'da can çekişiyor.
tek geçim kaynağı ''maden'' tek maaş ''maden'' olan o soma hiç görmediğin kadar kalabalık.
hayatında hiç cenaze görmemiş insanlar onlarca tabut cenaze görüyor farkındayım...
bir başsağlığı dilemen saatler sürüyor çünkü öyle kalabalık ev herkes herkesin akrabası.
sarıldım o gün o çocuğa, o anneye. o tertemiz babanın o adam gibi evladına ilk kez sarıldım. ağladım kardeşim gibi ağladım babamı kaybetmişim gibi. başın sağ olsun kardeşim diyebildim. muhtemelen beni çoğu kez ağlarken gördü.
ama ben onu ömrümde ilk defa ağlarken gördüm, hiç unutmayacağım da o anı.
yemin ederim ki 20 yaşında değildi o an, babasını kaybetmiş küçük bir çocuktu. olması gerektiği gibi...
dayanamadım duramadım soma'da. gelişi güzel bir fatiha okudum hepsine, hepsi için o sayısını dahi bilemediğimiz hepsi için...
soma benim içimi yaktı, küçükken de bildiğim gibi ''soba oluşu'' ile yaktı.
ben elim, benim akrabam yok. benim canım öyle yandı ki o ortamı görünce.
soma halki şimdi ne yapacak? ben yabancı halimle bin defa yandım orada. o madeni görünce nefesim kesildi.
bu adamlar yıllarca yaşayacak bunu bu adamlar her allah'ın günü görecek o madeni...
soma artık her gün yanacak, soma artık ciddi anlamda ''baba burası çok dağınık''.
paramparça soma.
kömür gibi yanıyor artık, yanacak da.
eski soma değil o artık ''soba''.
80 bin nüfuslu küçücük memleketim. Hep coğrafya kitaplarında ismi geçerdi ama çoğu arkadaşım bilmezdi somayı. Hatta çoğu zaman benimle 'somali' diye dalga geçerlerdi. Somanın tanınmamasına da bazen üzülmüyor değildim. Memleket sonuçta insan mutlu oluyordu bilenler olduğunda. Ne olduysa 3 gün önce oldu, (hepiniz ne olduğunu biliyorsunuz) artık ülkedeki herkes biliyor. Daha da ötesi dünya biliyor somayı. Ama bu sefer ben artık somalı olmaya tahammül edemiyorum. Her radyoda, televizyonda, belediye otobüsünde ne bileyim gazetelerde esnaflar arasında soma konuşuluyor. Illa ki konuşulcak zaten ama ben her soma duyduğumda ölen 290 (keşke sayı bu olsaydı, ama babam, arkadaşlarım, kardeşim dediğim kişiler en az 600den bahsediyor) kişi geliyor aklıma gözyaşlarım görünmese de ağlıyorum. Somalı olmanın en zor olduğu günleri yaşıyorum.
büyük ihtimal ölen madenci sayısının gizlendiği maden ocağı.
daha önce ali tezel içeride işçilerin olduğunu ve bunların açıklanmayıp gizlendiğini söylemişti. kurtarma görevlisi bir madenci de cüneyt özdemir'e tezel'i doğrulayan açıklama yaptı.
kazanın ilk zamanlarında da ölü sayısı gizlenmişti, şimdi de sağlıklı açıklamalar yapılmıyor. bu iddialar büyük ihtimal doğru gibi.
örneğin şimdiye kadar madende kayıtlı işçi sayısı kurtarılanlar ve içeride kalanlar ile ilgili bir liste çok kolay yapılabilirdi, ve anlık güncellemeler yansıtılırdı. eğer bize söylenen 300 saysı doğru ise.
maalesef yüzyılın en büyük maden felaketlerinden biri oldu soma. ve vatandaşın zihninde bu felaketin sonuçlarının gizlendiği şüphesi var...
Allah rahmet eylesin. Yancı medya da 301 şehit olarak verilse de , 600'den fazla şehidimizin olduğu maden kazasının gerçekleştiği maden ocağını içinde barındıran, manisa ilimizin bir ilçesidir.
