bir türlü kurtulamadığım durumdur. tartışmalarda normalde kendimi çok güzel savunabilecekken ve karşımdakini alt edebilecekken zaten gelmek için bahane arayan o damlalar süzülür, kendimi savunamam, karşımdakine "bak ben ne kadar acizim"mesajı verilir. büyük ihtimal kendimi ifade etmenin yolunu ağlama olarak benimsemişim. bu lanet durumdan kurtulmanın bir yolu yok mudur?
o an ağlamak bilinki insanların ezik oldupunu göstermez. sinirlenince ağlayan insan ya karşısındaki kişiyi kırmak istemiyodur, yada gerçekten ağlamaktan başka yapacağı başka hiç bişe yoktur yani çaresizlikten ağlıyodur.
sesin titremesiyle aniden pıt pıt dökülen gözyaşlarına sahip insanların ortada doğru dürüst bir konu yokken bile yapabilecekleri genel davranış. Konuşamıyorsa bu insanlar ağlarlar. (bkz: sulu göz)
Kendimde en gıcık olduğum şeylerden biri. O an kimseyle konuşmuyorum, çünkü anlatsam anlamayacaklar, anlatsam "herkes aynı şeyleri yaşıyor" falanlar filanlar. Oyüzden köşeye çekilip ağlamak daha iyi geliyor. Tabi ağlamaya basladım mi bütün yaralar ortaya çıkıyor. Öyle ki "Geçen gün markette de aynı şey oldu bak böhüüü" gibi saçma sapan içinde köşede bir yerde kalmış en mantıksız şeylere bile ağlayasın geliyor. Ben de Ağlıyorum evet. sadece bunu karşı taraf bilsin istemiyorum.
kırılgan naif insanların yaptığı bir duygusal davranış şeklidir. etrafındakilere zarar veremez öyle bir yüreği toktur. yumuşak temiz kalplidir. o da ağlar içini döker rahatlar.
Genellikle tartışmaya girdiği kişiyi sevdiğinden dolayıdır ki vuramaz, söyleyemez ve içine atar bu sebeptendir ki bir ağlama başlar o esnada bir de boğaza takılan düğüm insanı konuşturtmaz eğer ki konuşursa ağlamasını daha da şiddetlenir, sonuç olarak;
Bazen çok sinirlendiğinde ağlarsın, üzüntünden değil öfkenden.
Ama insanlar bunu güçsüzlük olarak görür. Oysaki bilmezler; ağlamak yerine bağırıp çağırsak yer yerinden oynar.
Ofkeyi uygun dilde ifade etmeyi bilmemekten kaynaklanir genelde. Bir de ofkelenince kapi, duvar yumruklama sekli vardir bunun. Pasif agresif hareketler silsilesi. ..
