5 ayı geçti bırakalı. Bugün metrodan merdivenleri koşa koşa çıktım. Mecidiyeköy metrosu ve metrobüs arasını koşa koşa gittim. Hiç bana mısın demiyor amk ciğeri artık. Ulan madem böyle acayip bir organdın niye önceden hiç belli etmedin.
Ama kederli gecelerde çook özlüyorum seni be. Keşke zarar vermesende oturup yarım paket bitirsem şu gece vakti.
Çok zorlandım başlamak için. Bir flörtün ilk dönemleri gibi. Onu kendime kabul ettiremek için savaş verdim. Tadı iğrenç kokusu berbat bir uyuşturucu türü olduğunu biliyordum. Sağlığa zararını, beni ölüme acılı bir ritüelle uğurlayacağına da inanıyorken; inatla ve zorla kendime sevdirdim sigarayı. Şimdi ise bırakamıyorum.
Sigara ile ola bağlantım aşk yada sevgi ile kurulan ilişkiye bunun için çok benzer. Yalnızlığın tatsız özgürlüğünden dolayı, sevginin bağımlı ve gergin birleşmesine bırakırsın kendini. Sigara da öyle. Onsuz bir yabancılaşma geçirme korkum; bir kadını sevme isteğimle eşdeğer.
Demin bırakma kararı aldığım ufak zıkkım.
Spora dönüyorum ve eskisinden çok daha hızlı tikaniyorum. Bu yuzden son paket. Bitince uzun süreliğine içmeyeceğim.
Ergenlerin içtiğinde kendini koca adam olmuş hissetmesine sebep olan aslında her dumanda kendini zehirlediğini bildiği halde içilen, fiyatı önemsenmeden alınan, insanı bağımlı yapan, tütün işlevi bir merettir.
Ya şu zamdan sonra "ne iyi oldu bırakırsınız artık " diyen sigara kullanmayan kanser bir kitle var hepsinin ağzına kürekle vurmak istiyorum. Zaten gerginiz mal mal konuşmayın .
Tek pişmanlığım daha ucuzken erken başlamamış olmam.Hayır yani dertleniyorum sigara yakıyorum otobüs bekliyorum sigara yakıyorum sevgilimle tartışıyorum sigara yakıyorum içmeyenler bunları ne yapıyor mesela dertlenince ne yapıyor hiç bilmiyorum.
