doğrusunu isterseniz, insan
ruhunun yalnızca mutluluk istediği, yüreğin
birini büyük bir güçle, bir tutkuyla sevmeye
ihtiyaç duyduğu dönemi atlattım ben.
Şimdilik, bütün isteğim sevilmek, hem de az
kimse tarafından: Arasıra, bir tek sürekli
bağlılığın yeteceğini bile düşünmüşümdür kalbin
acınacak bir alışkanlığı!
sevilmeyen severse veya sevilen sevmezse, bir insanlık trajedisi ile karşı karşıyayız demektir. bu trajediden kaçmak amacıyla, hepimiz birer diyojen gibi elimizde fener, birbirimizin sevdiceği olacağı olayı aramalıyız.
ilk bakıldığında sevilmek güzel gelsede insan sevmek ister. sevmediği birine katlanamaz tahammül edemez.
tamam sevilmek herkes tarafından istenen bir şey hatta ben sevmesem de beni seven biri olsun ben bu ilişkiyi yürütürüm diye düşünmeyin. sevildiğiniz için biriyle birlikte olmak hem size hem karşınızdaki insana mutsuzluk verecektir emin olun. bu düşünceyle kimseyle birlikte olmamak gerekir.
sevip sevilmemek zaten burada yapabileceğiniz pek bir şey yok karşı tarafın insiyatifine kalmış, her an biteceğini bekler durursunuz ya da kendinizi kandırır durursunuz.
Özetle;
hem sevip hem sevilmek ve bunu devam ettirebilmek en sağlıklı ilişkidir.
Biri sizi çok sevebilir. Bu, siz ona ilgi duymuyorsanız kötüdür.
Siz birini çok sevebilirsiniz. Bu, o size ilgi duymuyorsa yine kötüdür.
Karşılıklı denk gelmesi de mucize zaten boş verin.
Sevmek tabi ki. Ha sevdiğimiz de bizi sevse kötü mü olur olmaz tabi de sevmediğimiz bizi severse moralimiz bozulabilir. O yüzden herkes kendi üstüne düşeni sahiplensin. sevilmeyi sevmek başkasına bağımlı olmaktır. Sevmeyi sevin, mutlu kalın.
ikiside ortak duygulara açılan birer kapıdır. O kapılardan giren artı ve eksi kutup, yaşam çizgilerini belirleyici unsurları içerisinde barındırır ve belirler.
ikisi bir arada ise tadından yenmez ama sevipde sevildiğinden emin olunamıyorsa kötü bir durumdur, kafanız hep orada olur, acaba seviyor mu, yoksa başkası mı var gibi sorular beyninizi tırmalar. Tecrübeyle sabit.
