hiç başıma gelmeyen durum. ruhumun öküzlüğünden midir nedir mıçmıç konuşmalar beni oldukça sıkar. günde en fazla 3 kere konuşmak yeterlidir. insan biraz özlemeli birbirini.
en az bir adet kezban içeren ilişki şeklidir. iki tarafta kezban olabilir ama bir taraf mutlaka kezbandır. hatta şöyle laflar da geçer hem uzun uzun konuşmak hem de her gün konuşmanın ilişkinin sağlığı açısından çok önemli olduğunu düşünen saygıdeğer kezbanımız "hhhıııı hele bi aramasın anasını sikerim onun neler yaparım neler çok punisherım ben" gibi gibi. yokluk bundan iyidir, yalnızlık falan. bir otuzbir 5 dakika hem sıfır radyasyon.
başarıdır. tebrik ediyorum. Çünkü, uzak mesafe ilişkisi olsa bile insan saatlerce anlatacak, konuşacak ne bulur ki? hele ki monoton bi yaşam sürüyorsa.
bizimkiyle şartlar gereği hafta bir, iki haftada bir falan görüşebiliyoruz*. her gün ortalama 4 dk konuşuyoruz. mesaj da 3-5.
bizim mi içimiz ölmüş nedir?
Saatlerce dolu dolu konusmayali o kadar çok oldu ki anlatamam 3 yıl olmuştur sanırım. Bazen o kadar uzun süre telefon konuşmadık ki sesini bile unutmuştum eski sevgilimin.
internetin olmadığı dönem ya da 146 nın kol gibi telefon faturası geçirdiği günlerde telsim in motorola telefon kampanyasından yararlanıp ayda 10.000 dakikayı sevgilisiyle tüketen gördüm ben.
o zamanlar tabii sanal seks yok. telefon ile fantezi kurarak çokca vakit geçiriliyordu.
Telefon radyasyonu hasepli kanser vakalarında büyük artış görülmesine sebep olan olay. isviçreli bilim adamlarından bu bilgi. Ekmek arabası çarpsın bak.
zamanında çok yaptığım eylem lakin ne hikmetse telefonda uzun uzun konuştuğum hiçbir flörtüm veya sevgilimle dikiş tutturamadım. dört sene aşk yaşadığım insanla telefonda bir saatten uzun konuştuğumu hatırlamıyorum. lakin aramızda binlerce sayfalık bir facebook yazışma geçmişi vardı o başka.
