Bir anda oluyorsa en kötüsü, kanserden ya da hastalıktan ölmesi de çok üzücü elbette, lakin o zaman veda edecek zamanı buluyorsunuz, bir anda olunca uyanamadığın bir kabus gibi. (Hayır, başıma gelmedi, ama sevgilim olduğunda nevrotik olduğum için ne olur diye bol bol düşündüm.)
"yaşarsın karıcığım,
kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;
yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı
en fazla bir yıl sürer
yirminci asırlarda
ölüm acısı."
bir insanın başına gelebilecek en acı olaylardan olabileceği gibi, fiziken değil de ruhen ölmesinin de insana derin acılar yaşatabileceği bir olaydır. zorla sürdürülen bir ilişki, zorlu bir kişilik ve hak etmediği şeyleri de yapınca o insanı hayatımızdan çıkararak ruhen öldürürüz benliğimizde. bana göre en zoru budur. belki artık kavgalar bitmiştir, her gün ölmek bitmiştir, yeniden doğuş başlamıştır belki ama ruhen birini öldürmek, kişinin de bir tarafını onla beraber ölü hissetmesidir.
