Ben ayrıldıktan sonra yapmıştım. Çok daha rahat oluyor gerçekten. Belki ayrılmış olmanın verdiği rahatlik belki spontane gelişmiş olmasının verdiği rahatlik bilmiyorum.
işin ciddiye binmesinde önemli bir adımdır. Başta her iki taraf çok stresli olur, defalarca 'nasılsınız / iyiyiz' konuşmaları yapılır, herkes birbirine sorar, sonra soranlar bir daha sorar, kısaca heyecandan zihinler havada uçuşur. Sonra herkes rahatlar ve iyi bir iletişim kurulunca çok da keyifli hale gelir. Kendi komik halinize gülersiniz beraberce.
bunca zamanki bütün sevgililerimi tanıştırmıştım ailemle. 1 tanesi mahvetmişti hayatımı,ondan sonra ailemin bir dahasına tahammülü yok gibiydi. şu an ki kız arkadaşım 1,5 sene oldu işte beraberiz. 20. gününde tanıştırdım bizimkilerle. önce çekimser olsalarda iyi karşıladılar ve öyle bir geldi ki bütün tabularını yıktılar. 2 kere ayrıldık,2 sinden de haberleri vardı en ince ayrıntısına kadar. benle beraber üzüldüler. benimle mutlu oldular. sonradan istememeye başladılar ama bense hep gösterdim onlara,nasıl 1,5 sene benim çabamsa ailemin onu sevmesi de tamamen benim çabamdı.
onun tarafı mı? bunu buraya anlatmamın sebebi de bu zaten,asla söylemedi asla haberleri dahi olmadı. kızamam ne diyeceğim ki? ben o kadar takıntılı oldum ki bu konuya,onun bana bir sevgi gösterisi gibi görüyorum bunu. bugün tekrar açıldı konusu. dert başkaymış,daha önce sorunsuz bir ilişkisinin bittiğini ailesi canlı şahit olmuş. benimle sorunlu bir ilişkiyi önlerine sunamazmış. demek istediği tam buydu. 1,5 seneyi düşününce sorguladım yine her şeyi...
ne için bu kadar uğraşıyorum?
ne için bu kadar üzülüyorum?
yada ne için bu kadar paralıyorum kendimi?
sonu ne?
öyle yemekler falan değildi amacım,komşumuz oluyor aynı zamanda. geçerken bir selam vereyim,markete dahi giderken üzerime giydiğim şeye,saçıma sakalıma daha bir dikkat edeyim. bir selamımı verebileyim,gözüm üstünde hee ona göre diyebilsin bana. dileğim buydu. Şimdiyse karardı yine içim yine her şey boşa gelmeye başladı.
Mutlaka gereklidir. Amaç evlilik değildir nasıl en yakın arkadaşının ailesini tanırsın sevgilinin ailesiyle de bu şekilde tanışabilirsin onları tanımalısın ki sevdiğin kişinin nasıl büyüdüğünü anlamalısın. Ayrıca sevgilim dediğin insanı neden ailenden saklarsın ki çok saçma çocuk değilsin biri sizi ailenizden saklıyorsa size sevgisinden şüphe duyun değer vermiyor demektir çok acı bir şekilde size zarar verip gidecektir. Ha tabi ki aile modern değildir sevgililiğe kötü bakıyordur o zaman işler değişir bu bir istisnadır onlara lafım yoktur siz evlenirken tanıştırabilirsiniz.
benim için çok güzel bir duyguydu, beni ailesiyle tanıştıracak kadar degerli gördügü için gurur duydum kendimle fakat erken oldugunun farkına vardım ama elden ne gelir.. ailesine sevgim ve saygım sonsuz özellikle annesi ve kardeşiyle daha fazla vakit geçirdigim için ikisini inanılmaz çok seviyorum.
ben de elbette sevgilimi ailemle tanıştırmak isterim ama ailem bu konuda sönük davranıyorsa "sevgilimle tanışmak ister misiniz?" diye karşılarına çıkıp soramam ki.
ya da sorabilir miyim? bilmiyorum.
ah babam sağ olsaydı, biraz ankaralı namık gibi giriş yaptım ama gerçekten de öyle, babam anneme kıyasla çok daha iyiydi ikili ilişkilerde, hatta eminim babam daha çok merak ederdi sevgilimi annemin merak ettiğinden.
hoş annemin zaten merak ettiği yok ki.
yok yok, sevgili konusunda değil, hiçbir şeyi merak etmez o.
21. yy sofilerinden kendisi, namaz her şeyden önce gelir onun için, ben odamda revolver'ı kafama dayayıp patlatsam "bi ses geldi sanki" der en fazla.
aman neyse, nerden nereye geldi laf, sanki hawking amcayla kara deliklerin sırrını çözüyoruz, bugün öğrendim büyük bir kara delik 20 milyar güneşi içerisine alabilecek kadar genişmiş, varın siz düşünün..
kendisi olmaktan uzaklaştırır insanı. üzerinde gereksiz bir endişe vardır. olabildiğince saygılı olup sanki sözler senin değil de başka birinin ağzından çıkıyormuş gibi konuşursun. ulan yazarken bile gerildim.
olmadığın bir insan gibi davranıyorsan senin samimiyetinde bir kusur, sevgine de güvenmediğin bir durum vardır. yani demek istediğim kendini tanımıyorsun veyahut kendinin iyi bir insan olduğuna inanmıyorsun kısacası ezik psikolojisindesindir . ben nedense hiç heyecanlanmıcak gibi hissediyorum fakat insan karşısına ne çıkar bilemez tabii asjajs.
Tanışırsın, 1 hafta sonra yemeğe çağırırlar.
1 ay sonra beni arayıp sormuyorsun diye sitem etmeye başlarlar.
2 ay sonra ilişkinize müdahale başlar.
3 ay sonra, ne zaman evleneceksinizler başlar...
eğer evlenme niyeti varsa problem teşkil etmez yok eğer öyle değilse kızın babası açısından ağır gavatlık belirtisidir. babanın tedavi olması icap eder.
öyle bir niyeti olan varsa derhal vazgeçmesini tavsiye ediyorum. aile ile tanışmayı isteme aşamasına gelindiğinde yapın, erkenden tanıstığınızda bir sürü evcilik dönüyor ortamda danışıklı dövüşün tam ortasında kalırsınız ve asla haklı bir tarafınız olduğunu duyamazsınız. belki sizin için mükemmel olan o kişiyi kaybetmenize kadar gidebilir bu olay. istemeye kadar ilişkiyi 2 kişi yürütün. 2 kez bu olayı yaşadım, tecrübe ile sabittir.
Yeni sevgili oluduktan sonra kız ailesiyle erken tanışmalar için olası senaryo...
ilk bir hafta: ne kadar tontiş bir aile. annesi babası çok iyi insanlar.
ilk bir ay: babasıyla aram çok iyi. artık sevgilimle geç vakitlere kadar gezebiliyoruz.
ikinci ay: bugün annesi ağzımı aradı. artık ailen gelsin de adını koyalım bu işin dedi.
üçüncü ay: babası hiç de tatlı değilmiş. tehditvari bir konuşma yaptı. kızımı üzen beni de üzer dedi.
dördüncü ay: olaya hala ve dayı girdiler. ilişkimizdeki yaşananlar evin dışına çıkıp yakın akrabaların gündemine girmiş.
beşinci ay: "beni sevsen adını koyardın". Ayrılık ve kapanış.
Hayatımda en prenses olduğum zamandı herhalde
- güzel kızım nasılsın?
-sağlığınıza duacıyım efendim siz nasılsınız?
Sonrası sevgiliyle ayrılma, bu kadar prensesken öyle bir hıyarla ne işim olur zaten.
