''sevgiyle arzu arasında bir ayrım gözetmek için daha sağlam ve daha ince bir neden vardır. bir şeyi arzu etmek, kuşkusuz o şeye sahip olmaya doğru ilerlemektir ("sahip olmak" burada bizim bir parçamız olmasını istemek anlamındadır). bu nedenle arzu, doyurulur doyurulmaz söner, doyumla birlikte sona erer. oysa sevgi sonsuza dek doyumsuz kalır. arzunun edilgen bir özelliği vardır; bir şeyi arzu ettiğimde, aslında arzu ettiğim şey o nesnenin bana gelmesidir. yerçekiminin merkezi olarak ben, her şeyin benim önüme düşmesini beklerim. sevgi arzunun tam tersidir, çünkü baştan sona etkinliktir. sevgide nesnenin bana gelmesi yerine ben nesneye giderim ve onun bir parçası olurum. sevgi eyleminde iki kişi kendilerinin dışına çıkarlar. belki de doğanın insana, kendisinin dışına çıkıp başka bir nesneye yönelme olanağını tanıdığı en yüce etkinliktir sevgi. o bana doğru gelmez, ben ona doğru çekilirim."
"tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene:yine aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin."
parayla satın alınamayan şey. aşkı bile yalandan adını aşk koyar alırsın. ama sevgi öyle değil. birini, bir şeyi ya seversin ya sevmezsin. sevmeyip de sever gibi yaparsan da hayatında sana son dakika golü sürprizi olur illa.
Huzur ve güven verir. Denildiği gibi sevgi bitmez, form değiştirir. Aşk kalbi tekletirse sevgi onu stabilize eder. Herkeste bulunmayan bir şeydir bu, varsa da hak etmez zaten. Sevgi öyle kutsal bir şey ki gevşek ağızlarda kullanılması direkt ölüm cezası olmalıdır. Özellikle sevgili kelimesini dillerinden düşürmezler mi ? Çevrede olan ilişkilerin %95'i sevgiden nasibini almamış pragmatist ve materyalist ilişkiler. Onlar sevgili falan değil, bu sevgili ve sevgi lafının bu kadar alçaltılıyor olmasına öfke kusuyorum. Bi salın şu güzel duyguyu be.
Ya bizlere mucizesiyle rahmet edecek, ya da yokluğuyla hayatımızı zehir edecek bir kavram. Görmek istediğimiz insandan, insanlardan görmek ise bu dünyada cenneti tatmak gibi bir şey bile olabilir.
sevgi, yüzü de gönlü de güldüren yegâne şeydir efendim. herhangi bir gülüş olmasın ki içinde sevgi barındırmayan. elimizde böyle güzel bir şey varken, kullanalım efendim.
Bir gün otursak seninle güzel bir yerde. Çay içsek beraber, seyredalsak birbirimizi.. Anlatsak her şeyimizi , bir bir anlatsak. Bir çay içmez misin benimle? Gelsen otursak, konuşsak. O içimizdeki muhabbeti döksek ortaya. Sükut ettiğimizde de gönüllerimiz konuşsa. Huzur içinde izlesek boğazı, manzarayı. Huzur bizimle, biz huzurla olsak. Seninle üniversitede kampüs boyunca yan yana yürüdüğümüz, sohbet ettiğimiz gün hayatımın en bahtiyar günlerinden birisi gibiydi canım benim.. Nur parem, can tanem.
mavi gökyüzünün altında ne insanlar var ki başkalarının onları önemsediğini düşünürler de kendileri nasıl bir duyguyla bağlıysa diğer şahsa o da ona öylece bağlı sanır. Fakat bilinmelidir, herkes farklı yaratılmıştır ve bazı zaman ve mekanda küçük de olsa tanıyabiliriz belki birbirimizi. Sonra unutulur ve unutulur... anlam yoktu. Bir paradoks olarak sıradan olduğumu anlıyorum ve bu da sizi anladığımı gösteriyor. Bunu kabul etmem gerek. Sıradanlığı... köpekler artık havlamayi kesti. Keşke hep sessizlik olsa...
