gerçek müslüman sayısı, selefle sınırlıdır,
onlar da taş çatlasa 200-300 bindir,
1.5 milyar müslüman olduğu iddiası da fasarya anlayacağınız,
bu yüzden islam devleti ve müslüman olma iddasındaki tüm ülkelerle savaş halinde tekfirciler.
ılımlı, çağdaş selefilere herhangi bir nefretim, öfkem yok. adamlar gayet makul. ama bilinçli biçimde suudi arabistan a gidip, ordaki wahabilere hizmet edenler dangalağın önde gideni.
Selefilik, islam'ı en saf ve katı hali olup Sünniliğin en yaygın ekollerinden Hanbelilik ekolünün bir alt koludur. ibni Teymiyye'nin görüşlerinden oluşan Selefiliğin asıl merkezi Suudi Arabistan olup Rabıta Terör Örgütü, IŞiD, El Kaide vb. gibi dinci terör örgütlerinin kendilerini motive ettiği mezheptir. Selefilik bir akıl hastalığıdır hatta düpedüz teröristliktir. Bu Araptapar selefiler, Amerika Birleşik Devletleri'ni yalamayı pek bir severler ve israil'e tek laf etmezler. Selefiler, imaj olarak badem bıyık ve çember sakal ile bilinmekte olup Kur'an'ı ve hadisleri olduğu gibi kabul ederler.
Bu tipitipler, kendi aralarında bile kavga etmekten geri kalmazlar. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2405963/+
Şimdi onların toplu olarak iddialarını hulâsa edelim. Bu hulâsa, Dr. Said Ramazan el-Bûtî’den Türkçeye çevrilen «Mezhepsizlik» isimli eserin arka kapağına konulmuş ve fasıl fasıl yeri işaret edilmiş bir tablodur. Saçmalıkta şaheser ve hiçbir noktası cevaplandırılmaya değmez iddiaları işte:
“Müslümanlar bir din devrimine şiddetle muhtaçtırlar. Bütün ıslahâtın dayanağı ancak din’de yapılacak olanıdır. islâm hükümetleri, din ile siyaseti birbirinden ayırmaya mecbur kalacaklardır. Müctehid imamlar, kendilerini din vâzı-ı Allah zannetmesinler. Dört imamı taklit etmek küfürdür. Onları taklit edenler basiretsizdir, câhildir, ahmaktır, sapıktır; tefrikacı, fitneci ve amelleri boşa giden müflislerdir. Mezhepliler, Allah’ı bırakıp da papazlarını, hahamlarını kendilerine ilâh ve rab edinen (Hristiyan ve Yahudi)ler gibi, mezhep imamlarını kendilerine ilâh ve rab edinmişlerdir. Dört imam birer put, onlara uyanlarsa birer putperesttir. Mezhepliler Kur’ân’dan bile yan çizmişlerdir. Dört mezhep, kusursuz Resûlullah’a kusurlu imamların açtıkları harp cepheleridir. Dört mezhep üzerine yazılmış kitaplar birer küflü kitaptır. islâm dini, bir bedevî Arab’ın birkaç dakikada öğrenebileceği basitliktedir. islâm’ın bir hukuk sistemine sahip olduğu yalandır. içtihad yapmak gayet basittir; bunun için Arapçayı bile bilmeye hacet yoktur. Birisi sana birkaç hadis kitabını bildiğin bir dille anlatıverirse içtihad yapabilirsin! Hanefî fıkhı, islâm’la hiçbir ilgisi olmayan ve incil’e benzeyen bir şeydir! Mezhepliler, ürküp kaçan birer eşektir. Yalanlarını kılıflayan inatçı ve uydu; ama Hakk’ın değil, şeytanın uydusu kişilerdir. Adam, Muhammedî olmayı bırakıyor da Hanefî veya Şafiî oluyor, ne tuhaf şey!.. Herhangi bir mezhebe bağlanan, ondan başkasını görmez. Onun gözünde Kitap, Sünnet, din — hepsi o mezheptir. Mezheplilerin iman konusunda bildikleri şundan ibarettir: Allah birdir ve her yerdedir. Mezhepliler, ‘Peygamber semaya çıkarak Allah’ı gördü.’ derler. Bu kişilere göre eli tespihliler sefihtir, alçaktır, sapıktır, bid’atçıdır. Bu kişilere göre salâ vermek sapıklıktır; salâ veren müezzin müşriktir. Mezheplilerin zanlarına göre terâvih namazının sekiz rekâtından fazlasını kılmak haramdır; farz namazların kazası caiz değildir. insana kabrinde tâbi olduğu mezhep ve girdiği tarikattan soru sorulmaz. imâm-ı Âzam, ezberinde birkaç hadisten başka hiçbir şey bulunmayan bir câhildir. Usûl-i fıkıh, dört imamın sözlerini doğrulamak; Kitap ve Sünnet’le amel etmeyi terk ederken mazeret diye ileri sürmek için vaz’edilmiştir. imâm-ı Şafiî, bir adamın kendi kızıyla nikâh yapmasını caiz gören bir adamdır. Mezhepleri birleştirme işi son derece basit bir iştir; bunu yapmak Müslümanların boynuna borçtur. Gerek fıkıhçıların, gerekse diğerlerinin —‘Fıkıhçılardan başka hiçbir kimse için şu helâldir, bu haramdır’ demesi caiz değildir— gibi sözleri, Yahudi ve Hristiyanlarda Tevrat ve incil’in hükümlerini papaz ve hahamlardan başkaları anlayamaz şeklindeki inancın bize intikâl ettiğini göstermektedir. Bu ise aynı mevzuda onların yolunu tatbik etmek demektir.”
Bundan başka daha neler!.. Bizzat aklın mahiyet ve keyfiyeti üzerinde hiçbir tefekkür çilesi çekmeyen, son derece dar ve havasız bir akılcılık… Ve üstelik bu akılla Allah ve Resûlünü inkârdan başka çare yokken onları güya kabul edip akıl mizanına vurma gayreti; böylece tezatların en dipsizine düşme felaketi…
