bıyık büküle büküle kaytan, insan sikile sikile şeytan olur demiş freud. yani şu an pişman olduğunuz şeyler aklınızı başınıza getirmiştir muhakkak, eşek değilseniz en azından bir sonrakine hazırlıklı olursunuz.
Ne tuhaf
Insanlar bütün rezilliklerini pişmanlık,itiraf tarzı başlıklarla yayınlıyor.
Ne leş tiplerle aynı havayı soluyoruz. Umarım bu insanlardan koruyacak bir şey vardır bizi.
Hedeflerimin peşinden koşmaktansa aileme feda ettim yıllarımı...
Şimdi hepsiyle küsüm.
Hedeflerimin peşinden koşsaydım hepsiyle iyi olurdum
Velhasıl,sizin hedefiniz yoksa baskasının hedefine hizmet edersiniz
Hedef bahsi bu kadar nettir.
Lütfen hedefiniz olsun.Ve birşeyler bahane ederek ertelemeyin.çünkü tam tersi oluyor.
Gerekli gereksiz bir ton orospu çoçuğunu hayatıma almam oldu(sadece sevgili veya flört anlamında değil arkadaşlıklar bunda daha büyük katsayıya sahip.)
üniversite sınavından bir kaç hafta sonra facebook okey oynuyorum, karşıma bir kız oturmuş muhabbet ediyoruz, oyun oynuyoruz neyse bir gün iki gün derken bir bakmışız skype'dan görüntülü konusuyoruz, telefonla konuşuyoruz vs.derken aradan 1 ay geçiyor adını koyuyoruz. ben istanbul'da yaşıyorum o çanakkale'de. bu arada o da lise 2'yi yeni bitirmiş, neyse benim tercih sonuçlarım açıklanıyor ve ben istanbul'da bir üniversitede "önlisans" programı kazanıyorum her gün skype'da saatlerce konuşuyoruz ama nasıl konuşmak, zaman nasıl geçiyor anlamıyorsun. daha sonra kız kalkıyor istanbul'a geliyor, ilk buluşma 14 şubat. inanılmaz güzel bir tarih sevgililer gününde ilk defa yüzyüze görüşüyoruz. istanbul'da ablasının yanında kalacak, ablası istanbul üniversitesinde okuyor. neyse 3 gün görüştük sonra gitti, her şey çok güzel devam ediyor ben ailesiyle tanışıyorum facebook'tan twitter'dan falan ekleşiyorum, annesiyle bayramlaşıp, kuzenleriyle konuşuyorum hatta dayısı twitter'da soyadımla dalga geçiyor, o annemle bayramlaşıyor, konuşuyor derken bir bakmışız farklı şehirlerde olan hayatımız iç içe geçmiş. zaman geçiyor her şey çok güzel, babası şehirlerarası bir firmada otobüs şoförü. kız arkadaşım bu süreç boyunca defalarca istanbul'a geliyor ve her istanbul'a geldiği zaman ben otogardan babasının yanından alıp döneceği zaman tekrar onun yanına bırakıyorum. bu süreç boyunca ben bir kere olsun çanakkale'ye gitmedim hep o istanbul'a geldi. neyse aradan 1 sene geçiyor o sınava hazırlanıyor derken bir bakmışım ablası mezun olmuş, artık istanbul'da kalacak bir yeri yok, benim de ailesel nedenlerden dolayı çanakkale'ye gitme gibi bir lüksüm yok dolayısıyla artık görüşemeyeceğimizi düşünüyorum ve yavaş yavaş o muhteşem ilişkiyi duraksama dönemine sokuyorum. daha sonra istanbul'da bir kızla tanışıyorum o da sınava hazırlanıyor neyse istanbul'da yaşayan kızla konuştukça kafam karışıyor daha sonra ikisi arasında bir tercih yapmak zorunda kalıyorum tabi bu kararı alana kadar kız arkadaşım bir terslik olduğunu farkediyor ve sürekli soruyor, neyin var? niye böyle davranıyorsun vs diye ben de konuyu açıyorum artık ablan mezun oldu istanbul'a gelemeyeceksin vs. diye, o da 4 ay sonra istanbul'da olacağım orada üniversite kazanacağım ve hep birlikte olacağız diyor, tabi ben de bu duruma pek inanmıyorum neyse daha sonra bir karar veriyorum ve bu verdiğim kararın hayatımda ki en büyük pişmanlığım olacağından haberim yok. o karar istanbul'da yaşayan kızı tercih etmeye verdiğim karardı çünkü hep yanımdaydı, sürekli görüşüyorduk falan. bu kararı aldıktan sonra kız arkadaşımdan ayrılmak için telefon açıyorum ve ayrılmak istediğimi belirtiyorum, o da başka birinin olduğunu gerçek sebebin bu olmadığını söylüyor ben ise itiraz ediyorum, o istanbul'u kazanacağını az sabret etmem gerektiğini defalarca söylüyor ben hiç birini dinlemiyorum ve ısrarla ayrılmak istediğimi belirtiyorum ve ayrılıyorum, o ise bana bir beddua okuyor ve telefonu kapatıyor ve yola istanbul'da yaşayan kız arkadaşım ile devam ediyorum. bu arada bu olaylar yaşanırken ben de önlisans programını 4 yıllık bir programla tamamlamak için dgs(dikey geçiş sınavı)'ye hazırlanıyorum.
aradan 4 ay geçiyor bu 4 ay içinde çok mutlu hissetmiyorum nedense çanakkale'de yaşayan kız arkadaşımla o uzakta olsa da daha mutluydum ve onunlayken her ne kadar uzakta olsa da daha güzel vakit geçiriyordum neyse üniversite sınavı yapılıyor üstüne tercihler yapılıyor ve tercih sonuçları açıklanıyor. kız arkadaşıma nereyi kazandığını soruyorum ve karabük üniversitesi inşaat mühendisliği yanıtını alıyorum tabii ki bir yandan seviniyorum bir yandan üzülüyorum. o gün için de telefonuma bir mesaj düşüyor, mesaja bir bakıyorum ve beynimden aşağı kaynar sular dökülüyor sanki! mesaj eski kız arkadaşımdan ve aynen şöyle yazıyor; "istanbul üniversitesi mühendislik fakültesi bilgine" tabi ben de tebrik ediyorum istanbul konusunda yardımcı olabileceğimi söylüyorum vs öyle muhabbet kapanıyor. mevcut kız arkadaşımdan ise 1 ay sonra ayrılıyorum çünkü gözlerim yeni açılıyor. neyse ben dgs tercihlerimi yapıyorum kocaeli üniversitesini net kazanırım gibi gözüküyor ve kocaeli üniversitesinden aşağısına çok dikkat etmeden yazıyorum ve benim de sonuçlarım açıklanıyor ve ben şok oluyorum sonuç şöyle; tebrikler! çanakkale onsekiz mart üniversitesi xxxx bölümüne yerleşmeye hak kazandınız.
sonuç çanakkale'de benden uzakta diye ayrıldığım kız arkadaşım istanbul'da bir üniversite kazanıyor, istanbul'da yanı başımda diye tercih ettiğim kız arkadaşım karabük üniversitesini kazanıyor ve ben ise ayrıldığım kız arkadaşımın yaşadı şehire okumaya gidiyorum, ama o ise benim yaşadığım şehirde okuyor. daha sonra tekrar birlikte olmak için girişimlerim oluyor ama sonuç vermiyor...
sene 2017;
baktım olmuyor önüme bakmam lazım, bir yerden başlamam ve unutmam lazım.. 12 ay süren bir ilişkim oldu ve ilişkim olmasına rağmen 3-4 günde bir sürekli çanakkale'de yaşayan kız arkadaşımın sosyal medya hesaplarını stalklıyordum daha sonra unutamayacağımı anladım, ayrılmaya karar verdim ve ayrıldım.
sene 2019;
günlerden 26 nisan(doğum günüm) bir bildirim, giriyorum ve çanakkale'de yaşayan eski kız arkadaşım şöyle yazmış; "aradım ama sürekli meşgule düşüyordu telefonun o yüzden yazayım dedim, nice mutlu seneleree, iyi ki doğdun" ben geçirdiğim şoku atlattıktan sonra hiç beklemediğimi ve beni çok mutlu ettiğini söyledikten sonra ben de önemli günler unutulmaz cevabını aldım ve şu an konuşmaya devam ediyoruz. bundan sonrası ne olur bilmiyorum ama güzel şeyler olsun çok istiyorum sözlük. şimdi yazacağım cümleleri bir gün okursun diye yazıyorum;
sevgilim...
büyük hata yaptım.. ilk gün giydiğin kıyafetten, doğum günüm için bana yazdığın günlüğün her bir kelimesinden, son telefon konuşmamıza kadar hiç anımızı unutmadım. tabi seninle şu an konuşurken bunları sana söyleyemiyorum çünkü beklediğim sonucu alamayacağımdan çok korkuyorum.. çok farklıydın benim için, hiç kimse yerini doldurmadı ve bundan sonra da dolduramayacağını anladım ve senden sonra hiç birine "sevgilim" diye hitap etmedim, edemedim... umarım önümüzde ki günlerde her şey ikimiz için çok güzel olur.
"seni seviyorum..."
bu cümleyi sana o kadar kurmak istiyorum ama kuramıyorum. lanet olsun! çok korkuyorum beklediğim yanıtı alamayacağımdan. ama önümüzde ki günlerde kendimi toplayacağım ve kaldığın yurdun kapısının önüne gelip seni alıp, ilk buluştuğumuz yere götürüp bunların hepsini yüzüne karşı söyleyeceğimden emin olabilirsin, çok az kaldı yeter ki bana bir ışık yak...
Yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim, tüm pişmanlıklarım yapmadiklarımdan. Yaptığım ve pişman olduğum tek şey:
Dikkat nispeten uzun entry geliyor...
Sene 2002, üniversitenin 2. Yılı... arkadaş ortamında tanıştığım şerife adındaki o boncuk gözlü güzeli ilk gördüğüm gün çok beğenmiş ama cool takılma saçmalıkları yüzünden belli etmemiştim (tamamen mallık). Neredeyse bir seneden uzun süre kızla muhabbetimiz olmasına rağmen açılmamış, duygularimi dile getirmemiştim. 2003 yılının ortalarında bir internet cafede işe girdim, Şerife'nin sürekli geldiği cafeymiş meğer, dükkanda karşılaştık, oturduk çay kahve içtik muhabbet ettik. O zamanlar da hem cepte.para yok hem deli gibi wow oynuyorum. Akşam evdeyim, saat 22/23 arası, telefona mesaj geldi (sms, yeni nesil bilmez 2 kontör her biri, telefonda da toplam 3 kontör kalmış) mesaji atan şerife, "evdeyim, yalnızım,korkuyorum gel." Dedim ya wow oynuyorum diye, he işte, beni o oyuna başlatan, o guildi kuran, o gün raid ayarlayan, bana shadow priest oyna diye tavsiye veren herkesin ta amk...
Raid toplanmış start verilecek 25 kişiyiz, oyuna fena kaptırmışım kendimi...şerife'ye cevap yazdım (dikkat son kontör) "kusura bakma gelemem, raid yapıyorum"... mesajı gönderdiğim saniye pişman oldum... kıza bir daha ulaşamadım bile... eğer bu yazıyı okursa (umut fakirin ekmeği) çok pişmanım Şerife...o gun gelmediğim için çok pişmanım lan...
Yaptıklarımdan yaptığım için ve yapmadıklarımdan yapmadığım için pişmanım. Ama en büyüğü okulumu bitirmek yerine evlilik hayalleriyle okula ara vermek. Bunu yapacak kadar salak bir kız olmak üzüyor be. Uğruna eğitimimi bıraktığım salak da kuzeniyle evlendi iyi mi.
Hangi birini saysam hangi birini saysam, hayallerimin peşinden koşmayıp üniversiteye girmek, hadi madem girdin neden hiç sınav haftası hariç ders çalışmazsın da son güne bırakırsın.
Üni zamanı, evdeydim yalnızım gelsene diyen dünya güzeli hatuna, WoW'da Raid yapıcam gelemem demiştim...hatun bir daha ne aradı ne yazdı...çok pişmanım...
bu kişi isterse ailenizden birisi olsun.
size verdiği değerden çok değer vermeyin. tecrübe konuşuyor verdim ki pişmanım.
sonra inanın siz kötü, sorumsuz, bencil insan oluyorsunuz. geri adım atması, tahammül göstermesi, olgun olması gereken ve bunları yapmadığında çocuk olan siz oluyorsunuz.
bu esnada karşınızdaki peygamberliğini ilan etmek üzere. öyle haklı, temiz. her an vahiy inmek üzere.
neyse arada atar yapıp onun yap(a)madıklarını ve sizin yaptıklarınızı yüze vurunca akıllanıyorlar bir 15 gün. tabi bu iyi olanları. kimi yüzsüzler sizinkileri inkar eder ve tek bir örneği dahi yokken kendi yaptıklarını size dünyaları vermiş gibi anlatır.
aileniz de olsa hak ettikleri, size verdikleri değer neyse o kadar değer verin.
elalemin çocuğu gibi it kopuk olun, her kötü alışkanlık sizde olsun. el üstünde olursunuz. sadece bu değil. işte ezin onu bunu, sizden iyisi olmaz. aşkta bile. sizden izinsiz nefes alamasın, amacınız düz cinsellik olsun tapar size. herkes gibi olun. aman değer vermeyin.
Aşağı yukarı bir aydır sağlıklı beslenmeye çalışıp(sürekli kaçamaklı olan), spora gidiyorum ve akşam saat 22 den sonra mümkün mertebe bir şey yememeye çalışıyorum. Fakat dün gece resmen uyumadan önce tüm dünyayı yedim. Bağdem, kaju, çikolatalı kek, tarçınlı kurabiye, elma, alıç, kabak çekirdeği. Evet tüm bunları bir saatin içinde tüketip gece üstüne uyudum. Ve sabaha kadar kabus gördüm. Gece çok kötü oldum. Çok pişmanım sözlük. Sabah kalktım tartıya çıkamıyorum kesin iki kilo falan almışımdır bir gecede. Pof. Ben insan olmam ya. Vallahi.
Tüm onları yeme sebebim de aç olmam değil. Uykum olması ama uyumak istememem. Uyumak istememe sebebim de makyajımı silip yüzümü yıkayıp yatağa girmeye üşenmem. Sırf üşengeçliğim yüzünden kendime yaptığıma bak. Tüm onları yedikten sonra da yine yapmam gereken işleri yapmadım üstelik. Poff vallahi bıktım kendime.
iş bu entry yazarak iç rahatlatmayı amaçlamaktadır. Ve bir takım pişmanlıklardan bahsedip, ders çıkarmayı ümit etmektir.
