Belki de kitap hakkında ön bilgim olmadığından dolayı ilk başta tereddütle yaklaştığım, acaba okuyabilir miyim kaygılarıyla elime aldığım fakat başta verilen uygur masalı ve sonrasında adam ile kadının uygur masalı hakkındaki münakaşalarını okuduktan sonra kitabı bir solukta bitireceğime dair içimde bir his belirdi.
Kitap beklediğimden çok daha akıcı bir dille yazılmış.
Abdülhamit istibdadını göklere çıkaran kralcılığın propagandasını yapan kitap. Selim'in düşünceleri pes dedirtir. Bir delinin kaleminden çıkmış olması muhtemel edebiyat kırıntısı. Ezilen Türk'e hakkını teslim edenleri aşağılayan bir türkçünün kitabı. Dünyadaki her şey yanlış bir Selim doğru felsefesiyle yazılmış ve ana düşünce insanları hor görme ve aşağılama. Sürüye benzetmek! Kral'a övgüler...
Savaş ve Barış'tan sonra şimdi bu romanı okuyorum. Savaş ve Barış'ta yüreğimin nasıl sevgiyle dolduğunu hissettim ve sonra bu romanı okuyunca insana nasıl düşman kesildim.
işte aradaki fark. Biri edebi eserdir diğeri propaganda için yazılmıştır. Başka bir tür olabilir ama asla edebi tür olamaz.
Okuyacağım sonra yakacağım.
2. abdülhamid tahttan indiğinde ruh adamın yazarı henüz 4 yaşında idi.
osmanlıya bağlı olan subayların birdenbire nasıl cumhuriyet aşığı kesildiğini sorgular bu kitap. yaşı küçük ve aklı kıt olanlar anlayamaz. kitabı beğenmek zorunda değil kimse ama konuyu çarpıtmak kimsenin haddi değil. ruh Adam kitabında selim değil şereftir mevzuu.
bugünkü siyasi eğilimlere baktığınız Zaman sürüye en çok benzeyen kesimin kemalistler olduğu görülür. osmanlının içinden bir çok akım çıkmışken cumhuriyete bağlı olan sadece belli bir gruptur.
rus hayranlarına moskova tatilinde iyi eğlenceler dilerken deli pedroları, korkunç ivanları, katil stalinleri ziyaret etmelerini de salık veririz.
kelimelerin yetmeyeceği eser.
çakma hümanist, halkların ortak çocuğu bir keko yazmış olsaydı, öldükten sonra dahi adına ödül verilme sebebi olabilirdi.
bir ingiltere sömürüsü ülkesinde yazılmış olsaydı, hiç tartışmasız nobel edebiyat ödülünü alabilirdi. holivud'ta filmini çekerlerdi, oscar alırdı. değil 1000 temel eser, dünya klasikleri arasına girerdi. arkasında bir akım bırakırdı. bunların hiçbirisi olmadı. çünkü onlar anlamıyorlar.
iş bu tanım-tespit benzeri kısa yazıda mübalağa sanatı kullanılmamıştır.
şu güne kadar hep tarih romanı okuyan ben kitabın kapağını açarken 'bozkurtlar' , 'deli kurt' gibi tarihle içli dışlı olan bir roman bekliyordum. ama gerçekten yüksek bir edebi bilgi ve harika bir haz ile yazılmış bir şaheserdir ''ruh adam''.
bu kitapta nihal atsız'ın yüksek edebi yönünü fazlasıyla görebilirsiniz(şiirlerini okuyanlar zaten farkındadır) ve bana ilkkez edebi zevk olayını yaşatmıştır.
hep söylüyorum gene söylüyorum. ''vaktiyle bir atsız varmış. var olsun! ''.
hakkı teslim edilmeyen muhteşem bir kitap. yiğidi öldür ama hakkını yeme demişler. komünist tayfanın çok övdüğü nice kitaplar okudum, bunun tırnağı bile etmezler. edebi anlamda diyorum, duygular ayrı.
bizde Garip bir şey var. biriyle tartışırken önce neci olduğunu öğrenmek istiyoruz. biz gazete-kitap okurken ne yazdığına değil kimin yazdığına bakıyoruz. sapla saman en güzel türkiye'de karışıyor. bunu aşmamız lazım. oku ve sonra korkmadan eleştir.
eleştiri kötü malın değerini düşürür. iyiye bir şey olmaz.
hüseyin nihal atsızın ve türk edebiyatının en iyi romanlarından birisidir tartışmasız. şahsi düşüncem atsız uç noktalarda bir insan olmasaydı sol görüşlü olsaydı bu kitabın kesin filmi çekilirdi.
filmi çekilse müthiş olur on numara senaryosu var aslında. haluk bilginer'ede selim pusat rolünü oynattın mı on numara film olur.
yazarına olan ön yargılar yüzünden gereken ilgiyi görmemiş kitaptır. aynı zamanda bu kitap tutunamayanlardan önce yazılmıştır. tutunamayanların, ruh adamdan ne kadar etkilendiği veya etkilenmediği ise meçhuldür.
'bir erkek "ızdırap çekiyorum; sende beni seviyor musun?" diye ağlıyor, bir kadın da buna "sus, sus bende ızdırap çekiyorum!" diye cevap veriyordu.'
dizeleriyle son bulan kitaptır. baştan sona kendi hakimiyeti altına alacak bir kitaptır. kendinizden bir şeyler bulacağınız, üzülüp hüzünlenebileceğiniz bir kitaptır.
kitabın en güzel sözü şüphesiz,
Bana insanlardan mı bahsediyorsun? insanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir.
bana da insanlardan bahsetmeyin, hepsi mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. şimdikiler sadece müsvette.
ideoloji bir kenara bırakılıp okunduğunda gerçekten dönemine göre çok çok özgün bir anlatım ve derinlik barındırdığı görülecektir. gerçekten sonunda vay be dedirten bir roman.
Yazarın ideolojisi bu kadar uç noktalarda olmasaydı, okuyucular sırf yazarın ideolojisi yüzünden kitaba ön yargıyla yaklaşmasaydi eminim ki bu kitap türk edebiyatının başyapıtlarından olur, sikko ortam bebelerinin ve boynu fülarlı entellerin elinden düşmezdi.
Kıymeti bilinmeyen bi kitabimiz. içindeki psikolojik tahliller çok kalitelidir, derindir.
Ayrica okurken ayşe pusat'a asık olursunuz adeta. Hatta ve hatta ayşe pusat gibi hoşgörülü , sadakatli bi kadının hayalini düşlersiniz.
sırf atsız ın ideolojik yönünden dolayı sümen altı edilmiştir. halbuki türkiyedeki psikolojik dalda yazılmış üç eserden biridir. senaryolaştırılıp filmi çekilse gişe rekarları kırardı. yahut böyle bir eseri komünist biri yazsaydı -ki mümkün değil yazamazlar zira bunun için her şeyi madde olarak görmekten vazgeçmeleri lazım- çoktan filmi çekilip şahaser ilan edilmişti. ama olsun biz kıymetini biliyoruz. vaktiyle bir atsız ata varmış. var olsun...
tartışmasız şuana kadar okuduğum en etkileyici, derinden etkileyen ve bir o kadar da akıcı bir roman. kitabın her sayfasında selim pusat'ın güntülü'ye duyduğu aşkı yüreğinizde hissediyor, içinizde bi burukluk hissediyorsunuz. çünkü pusat'ın güntülü'ye duyduğu aşk gerçek aşk. ayrıca selim pusat da atsız'ın ta kendisi.
