Şu hayatta aşk konularında yaşadığım pişmanlığın yüzde birini başka şeylerde yaşamadım. Hep radikal kararlar aldım ama beynim hiç sorgulamadı ama bu aşk kesinlikle zehirli keşke şair olsam insan böyle zamanlarda şair olmalıdır.
Bu dünyada kaldırılması en ağır duygulardan biri. En ağırı değildir belki, ne acılar yaşayan insanlar var ama, pişmanlık onlardan sonra gelen en ağır duygu.
Geceleri uyuyamayacak dereceye gelip, kendini pişman hissetmemek içini onu yapacağım şunu yapacağım diyerek uyumaya çalışmak ancak hiç bir zaman bunun etkisinden kurtulamayacağını sanıp ağlayarak özür dilemek. Bir süre sonra unutacağını o an ki düşüncelerin öyle olduğu için pişmanlığının yatışacağını bilmek. Bu hayatta her şeye alışıyoruz, her şey zamanla geçiyor. Sadece sabra ihtiyacımız var. Ancak şunu biliyorum ki her aklıma geldiğinde kendime ne kadar aptal olduğumu söyleyeceğim.
Yaptıklarından ya da yapmadıklarından dolayı arada kapıyı çalıp insanı sorguya çeken histir.
Farkındalık demektir;
Bazen kendinize uzun uzun baktığınız bir ayna misali sizi içinizle, vicdanınızla yüzleştirir.
Yaptıklarınızın farkında olmak da bir erdemdir;
insan bazen kendini avutabilir, yaşadığı pişmanlığı telafi edebilme şansı da bulabilir ;
Bazen kızgın olduğunuz bir an istemeden de olsa annenize sesinizi yükseltmeniz yahut kendinize söz verdiğiniz halde dayanamayıp üç tane hamburger yemeniz gibi.
Bir de yapmadıklarınız, yapamadıklarınızın yaşattığı pişmanlık vardır ki;
Bazen üzerinden bir saat geçmiş olsa bile dönüşü yoktur ;
Bitmiştir.
insanın yaşı ilerledikçe yanına kalan tek şey keşkelerdir;
Bu keşkeler insanın ruhunda açılan,
insanın canını acıtan çukurların en derinidir.
Pişmanlıkların ve keşkelerin hayatınızın özeti olmaması dileğiyle!
sartre amcam derki tek gerçek suç pişman olmaktır. insan her zaman özgürdür ve geçmişte yapılan bir şeyden pişmanlık duymak sadece eylemden veya doğurduğu sonuçtan pişman olmaktan ibaret değildir. aynı zamanda geçmişte o eylemi gerçekleştiren benin özgürlüğünden ve o özgürlüğün oluşturduğu şu anki benden pişman olmaktır.
her insanın yaşadığı, insana dibine kadar ait olan duygu.
iki türü bulunur: yaptıklarımızdan ötürü duyulan pişmanlık, yapmadıklarımızdan ötürü duyulan pişmanlık.
aralarındaki fark bence şu: yapılanlardan ötürü duyulan pişmanlık bir süre sonra geçerken, yapmadıklarımızdan ötürü duyulan pişmanlık ömür boyu uhte olarak içimizde kalıyor.
işte bu yüzden, genelde bir şeyler yapıp pişman olmayı tercih ediyorum ben. pişmanlık her halükarda yoğun bir duygu elbette ama süreklilik de önemli.
Vicdanın cezasıdır.
Uykuyu haram kılan, adeta Süründüren bir zehir.
Gelecek günleri mahvetmemek için, yaşandı bitti deyip kenara atmaya çalışmak işe yaramıyor. Gamsız bir insan değilsen bırakmıyor yakanı.
Dostoyevski' nin de dediği gibi;
" Ne yaparsan yap, pişman öleceksin. Belki yaptıklarından, belki de yapmadıklarından."
Insanlara sizi tanıdığını zannedecek kadar yakinlik,sicaklik göstermektir pişmanlık
Yanlis şeyler düşünür size sanki başka biriymissiniz gibi,sizi tanıdığını sanar gibi.
alanı herhangi bir alan olabilir bunlardan yapılmayan, gidilmeyen, söylenmeyen güzel şeylerin pişmanlığı daha kötü olan bir durumdur. çünkü bunların fırsatının bir daha ayağınıza gelip gelinmeyeceği bilinmez. fırsat gelse de ne zaman geleceği belli değildir. bir de yaptığınıza ettiğinize söylediğinize vs pişman olduğunuz şeyler vardır. bu da kötüdür ama bunun çözümü sizin elinizdedir. iradenizi sağlam tutarak bir daha o olumsuz yaptıklarınıza ettiklerinize söylediğinize bakmayarak.
Hayatımda çok olmayan. Bir tane var ama o da her şeyi değiştirdi. Mutluluğu tercih edebilecekken yanlış kutuyu açtım. Sonsuz huzur, rahatlık ve mutluluk vardı oysa ki diğerinde.
Son günlerde hissetmeye başladığım duygumsu garip bir şey. Oysa ki her zaman duygusuz olmamla övünen birisiydim. Sanırım hayatımda olmasını istediğim kadını kendimden uzaklaştırmakla en büyük hatamı yapmışım gibi geliyor. Ne yazabiliyorum ne de arayabiliyorum. Acayip, çok saçma bir durumun içerisinde mal gibi süzülüyorum. Çok sıkıldım bee.
