şahıs illa zeka bağlamında tanımlanacaksa; pratik zekalıdır. pratiktir bu kişi. öyle mal yarım saat çatal bıçakla uğraşmaz pizza yiyebilmek için. alt tarafı pizza der, yer geçer.
son derece normal olandır. pizza zaten el ile yenir. işin raconu budur. ancak sonradan görmeler çatal bıçak gibi aparatları kullanır.
hazır konu açılmışken, ayrıca lahmacunda el ile dürüm haline getirilip yenir. dörde bölüp yollayan işyerlerine en derin sövgülerimle bu entryi bitiriyorum.
pizzadan pizzaya değişir. italyan pizzalarının hamuru inceciktir, bol malzemelidir. dolayısıyla elle yerken bütün malzemeleriniz masaya dökülebilir. ancak ülkemizdeki pizza hamurları genellikle bir ramazan pidesi kalınlığında olduğu için kesmekle vakit harcamaya gerek yoktur. bodoslama yenir. *
fransadan ithal olduğunu zanneden zekalardan üstün zekadır. "sana pizzayı şamdanlı masada, mum ışığında, çeşit çeşit şaraplar eşliğinde mi sunuyorlar, afedersin" derler adama. yemek ortamına göre seçilir keyfe uygun tarzlarda yenir.
neyle yediği hiç önemli olmayan insanın zekasıdır. çatal ve bıçakla yiyen "uygar" insanın midesindeki görüntüyle eliyle yiyen "çağdışı" insanın midesindeki görüntü farklı değildir. nasılına değil ne oluruna bakmak gerekir.
ayrıca düşünce şekliyle değil de yemek yeme şekliyle çağdaşlığı ölçen bir zeka ne kadar uygardır ona da siz karar verin.
maddi yönden hali vakti az buçuk yerinde olan insan zekasıdır. zira ülkemizde hayatında hiç pizza yememiş, elindeki az miktar parayı pizzaya harcamayı saçma bulmuş insanlar da yaşamaktadır.
durumun zekayla hiç bir alakası yoktur. Tamamen zevk meselesidir. Zaten sıcak gelen pizzayı yanında verilen süper kesici(!) bıçakla kesmeye çalışıp kendine işkence edeceğine elle yiyerek durumu daha kolay ve zevkli hale getiren zekadır. Gayet mantıklıdır.
