pazar akşamları içime çöken bir şeyler oluyor genellikle. başı güzel sonu kötü bir gün oluyor hep. gerçi kendime bakınca iyi olan bir şeylerin çok da uzun sürmediğine şahit oluyorum. sebebini sorgularken içinde kendimi bulunca daha da sıkılıyorum canım. can sıkıntısı garip bir şey.
Hep Depresif ve kasvetli bir gün oldu benim için. Cumartesi mutluyken pazar günü sabahından yatana kadar lanet bir depresyonun içindeymişim gibi hissediyorum kendimi. Pazartesi de devam ediyor bu durum ve azalarak kendini unutturuyor derken bir bakmışsınız yine o lanet gün gelmiştir ve sizi içine hapsetmiştir.
Kesinlikle Pazartesiden daha kötü bir gündür.
7 günlük haftalık olarak haftanın son günüdür. dinginlik, sakinlik ve tatil günü olduğu için herhalde, güneşin doğuşunun bile farklı bir aurasının olduğunu düşünürüm pazarları hep.
Yaklaşık 1 saat önce hayatımda ilk defa gittiğim yer. Birde bir tane adam kulağının dibinde bağırınca yanlışlıkla bayağı şaşırmam üzerine bir çocuk gülüp beni izledi bu ne mal gibisinden. Aklımda kaldı.
