3000, 2000, 1000 yada 500 yıl önce yaşayan insan mutlu değil miydi yada daha az mı mutluydu diye düşünür insan. para mutluluk getiriyorsa bu zamandaki insanların mutlu olmaması gerek hele de ilkel insanların hiç olmaması gerek.
gelgelelim mutluluk kavramı tamamen paraya bağlı bir kavram değil. paradan önce de mutluluk vardı şu anda var. bazı insanların mutluluklarının kaynağı para olabilir. yine de bu mutluluk paraya bağlı demek değildir.
mutluluk neyle mutlu olduğunuza bağlı bir kavramdır. bu yüzden de mutluluk en azından uzay kadar geniş bir kavramdır.
para mutluluk getirmez ama içinde mutluluk olan şeyleri (kadın, kumar, içki, gezme tozma, araba, yat, kat) önüne yığar sonra sen ister mutlu ol ister olma.
şimdi ufak çaplı bir destan yazabilirim bu konu hakkında, para ne istersen onu getirebilir, mutluluk istersen onu da getirir, parası olup mutsuz olan maldır, elindekinin farkında degildir henüz. onun mutsuzlugu geçicidir. parası olmayan insanın ne zaman mutlu olacagı belirsizdir. bunu tek başına para olarak degerlendirmiyoruz tabii, para mal mülk ne varsa elinde artık.
şimdi bunu kanıtlamak için mutsuzlugun bir tanımını yapalım, kısaca bir insanın istedigi bir şeye sahip olamadıgı zaman dogaya veya hayata gösterdigi tepkidir. peki parası olan bir insan neyi isteyip de sahip olamaz? tabii siz burda arabeske baglayıp sevgi mevgi yok bilmem aşk falan dersiniz. parası olan insan sevgiyi satın alabilir, gider başka birinin sahip olamayacagı bir şeyi ona armagan eder, sevilir, bir erkek oldugum için kadından örnek vereyim, fakir bir kadın buldun, sevdin, o seni sevmiyor, eee napcan? git parayla alabilecegi ama alamadıgı bir şey bul, mesela araba. git kadına araba al kadın sana aşık olur. bu kadar basit bir konu. kadınlar fakir erkeklerden tiksinirler, nereye giderseniz gidin gerçek bu. kadınlar orospudur. gerçekten orospuluk meslegini icra edenler daha dürüsttür çünkü ne istediklerinin farkındadırlar ve onu peşin isterler, saga sola sapmazlar. burada orospu kelimesini bir hakaret olarak kullanmıyorum, orospuların da insan oldugunun bilincinde olarak yazıyorum. siz de olursanız bu söylediklerimden alınmazsınız.
zamanı mı satın alamaz? yoo, paran varsa zaten zamanın da vardır, istedigin zaman işi bırakır ya da başka birine devredebilirsin, kendine zaman alabilirsin, dünyayı gezebilirsin.
egitimi, kültürü mü satın alamaz? yoo, özel okullar devlet okullarından dünyanın her yerinde daha iyi egitim veriyor. gidip egitimini alırsın, kitaplar zaten parayla satın alınıyor, istedigin kitabı alır her gün raftan birini çıkarır okursun, onu da yapamıyorsan dünyayı gezer, kitapta anlatılanları bizzat yaşarsın. daha fazla örnek verin ben de sizin örneklerinizi daha fazla çürüteyim. para her şeyi satın alır, dolayısıyla mutlulugu da.
mutluluğun ne olduğuna bağlıdır birazda. ben katılmıyorum , fakirlerin mutluluktan bir haber olduğuna, para endeksli olayla değil tabii, küçük safi mutluluklardan bahsediyorum. parayla ama , paraya çok tamah etmeyerek, etmediğini iyiliklerle , mütevazilikle göstererek, tabii biraz hayal eylemi olsa da, öyle paralı mutluluklar geçici olmayabilir. para mutluluk getirir ama, insanlar mutluluğun geldiğine değil de, paraya şükrettiği için, diğer insanlar biz yani, korkarak yaklaşıyoruz duruma, doğal olarak.
Bazı insanlar parayı sahip olacakları bir mal gibi görürler. Bu nedenle nasıl deniz suyu içtikçe susatırsa bu tipler içinde para kazanmak deniz suyu gibidir. Sonunda mutlu olmazlar delirirler.
