"1 milyon Ermeninin katledildiği, son yıllarda da 30 bin Kürdün öldürüldüğü" yolundaki sözleri, Türk ulusunun kolektif hafızasında acı ve derin izler bırakmıştır. Buna rağmen aldığı Nobel Ödülü sebebiyle medyamızın tekrar göklere çıkardığı roman yazarı.
bildigim kadarıyla kazandıgı nobel ödülünden dolayı 1 milyon dolardan fazla para almıştır.kendisine sorulan fransa'da sözde ermeni soykırımı vardır dermisiniz sorununa, bunu yapmam şov olur gerek yok demiştir. O kadar para aldın nobelden ey orhan pamuk 45 bin avro verip bunu söyleyemiyosan gerisini söylemeye gerek yok...
Fransız Parlamentosu'nun 106 oyla kabul ettiği soykırım tasarısı yasalaşırsa, tüm sanayi dönemi süresince yeryüzüne armağan ettiği "benzeşmeyen" altın beyinli adamlarıyla yücelen Fransa, tüm toplumu bir konuda da olsa zorla benzeştirmeye çabalayacak. Soykırım iddiasının tersini kurcalamak suç olacak.
Fransa'ya çok kızdık. Çünkü bu konuda Fransa'yla "benzeşiyoruz."
Bizde de temel algılama benzeşme üzerine... Biz de elbirliğiyle "soykırım yoktur" dediğimiz ve tersinin söylenmesini yasakladığımız için Fransa'ya öfkelendik.
Halbuki, insanların "benzeşmemesi" üzerine kurulmaya başlayan bu "icat çağında" Fransızların zavallılığına acıyacak bir durumda olmalıydık.
Herkesin Orhan Pamuk'un Nobel almasını büyük bir sevinç ve coşkuyla karşılayacağını sanıyordum. Baktım, en fazla da okumuş yazmışların bir bölümü Orhan Pamuk'a öfkeli... Neden? Benzeşmediği için...
Fransa'ya kızıyoruz; "benzeştiği" için...
Orhan Pamuk'a kızıyoruz; "benzeşmediği" için...
Sebil bardağı gibi herkesin birbirinin benzeri olmasını dayatan bir toplum, "benzeşme" yasası çıkarmaya çalışan bir diğerine kızınca, bu milliyetçi bir öfke oluyor, düşünsel bir tepki noktasına ulaşamıyor.
Burada 301'le yazarları yargılayıp, aynı ayıbın peşindeki Fransa'ya öfkelenmek tutarlılık oluşturmuyor.
"Benzeşmeyeyim...
Benzeşme...
Benzeşmeyelim" diyebilinceye kadar da bu böyle gidecek.
Azgelişmiş ülkelerde tüm toplumun beyni "resmi görüş" propagandasıyla formatlanıyor. Bunu sorgulayan herkesin de başı belaya giriyor. Bilmem dikkat ediyor musunuz, soykırımla ilgili haberlerin başına elbirliğiyle eklenen bir "sözde" lafı var.
"Soykırım iddiası" demek yerine, bunun başına "sözde" koyarak, biz de içerde bir benzeşme arzusunu seslendiriyoruz.
Neden?
Çünkü yüz yıldır bunu komplekssizce tartışmadık, resmi görüş dışında bir sesin çıkmasına izin vermedik. Şimdi bu zafiyetimiz nedeniyle rahatlıkla itilip kakılıyoruz. Resmi görüşü seslendiren "sözde" sıfatı yerine kendine özgüvenli bir toplumun objektif dili olan "iddia" kelimesini benimseyince, biz de Fransa'ya gerçekten acır hale geleceğiz.
Türk eğitim sistemi mebzul miktarda beyni iğdiş edilmiş resmi propaganda militanı yetiştirdiği için, Türkçe'yi evrenselleştiren ve dünyanın en çok tanıdığı Türk olan Orhan Pamuk'u, Türkiye'ye damla bereketi olmayan karanlık adamların savıyla yargılayabiliyoruz. Yaratıcılığını ve edebi çabasını boş verip siyasal duruşuyla daha fazla meşgul oluyoruz.
Yaşamını Türk dili üzerine kuran yazarlara Türklük adına karşı çıkmak, düpedüz bir zekâsızlık örneği değil mi?
Yazarına, çizerine, bilim adamına "kendine benzemediği" için sövüp sayma aşamasını geçememiş bir toplum, Fransa'nın bize şimdi göründüğü gibi görünür dünyaya.
Benzeşme standartlaşma demektir. Bu, sanayi döneminin oluşturduğu "ulus-devletin" bir hedefiydi. Şimdi, beyinsel yaratıcılığa dayalı yeni bir çağı idrak ediyoruz. "Benzeşmekten" "benzeşmemeye" yol alınıyor.
Benzeşmede ısrarlı olanlar çürüyor.
Yaratıcılığın tüm tılsımı "benzeşmemek" de yatar. Bizi de yüceltenler o benzeşmeyenler. Orhan Pamuk da onlardan biri...
Aslında Nobel'le dünya Türkiye'yi ödüllendirdi. Tüm baskılara rağmen yaşamını benzeşmeme üzerine kuran yaratıcıların da bu toplumda var olabilmesi nedeniyle ödül aldık. Irak'ta bu kadarı da olmazdı çünkü.
Nobelleri çoğaltmak istiyorsak din ve ırk üzerinden "benzeşme" terörü yerine "benzeşmemeliyim, benzeşme, benzeşmeyelim" sloganını şiar edinmeliyiz.
Yaratıcılık orada çünkü...
Ve yaratıcılık insanoğlunun en büyük değeri.
Yüzde yüz bir pislik var ki kanında,
Soykırımı icadı yaptı sonunda.
Türkiye'nin şu en hassas anında,
Onu yalanlayan tarihe kızar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Nerden çıktı şimdi durup dururken?
Dört yandan ülkeyi düşman bürürken,
AB'ye gün be gün hesap verirken,
Hayalî ölüye mezarlar kazar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Kıvırmayı bırak, erkek ol erkek,
Bir buçuk milyonu saydın mı tek tek?
Üç kuruş paraya satılmış köpek
Eline bir kemik geçince azar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Dönen dolapları ibretle seyret,
Ermeni bu kadar göstermez gayret.
Kraldan daha çok kralcı, hayret!
Kafayı 'soykırımı' sözüyle bozar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Eğer bir soykırımı varsa ortada,
Türklere yapıldı Erzurum, Kars'ta.
Tarihi git öğren, birazcık sus da,
Doğu baştan sona hep toplu mezar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Azerbaycan'a git, gör soykırımı,
Yürekler acısı Türk'ün durumu.
Bir daha bilmeden yapma yorumu,
Azeri kanıyla doluyken Hazar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Batı'nın gözünde arttı değerin,
Onlardan bir daha kaptın 'aferin'.
Küpe de taktı mı efendilerin?
Midesi dolunca dili hep uzar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Anan mı Ermeni, baban mı senin?
Ailenden var mı hiç katledilenin?
Seni bu ülkede 'aydın' edenin...
Alçaklık yaptıkça bulursun pazar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Ekmeğini yediğin bu Devlete,
Seni adam sayan yüce millete,
ihanet ederek düştün zillete!..
Aman ha dikkat et, değmesin nazar,
Böylesi hainler oluyor yazar.
Bir adam olursa doğuştan yamuk;
Soyuna düşmandır, düşmana pamuk.
ERBABÎ, yakana yapışır CMUK,
Unutma, bu millet oyunu bozar,
Böylesi hainler oluyor yazar
ahmet taner kışlalı hoca benim duygularımı o kadar güzel anlatmış ki ben birşey yazamadım çünkü yazacak bir şey bırakmamış, nur içinde yatsın..
"inandıklarını açıkça savunanlara hep saygı duydum. O düşüncelere karşı olsam bile. Ama o yürekliliği gösteremeyip de bunu sinsice yapmaya kalkışanlara, oraya buraya bityeniği sokuşturanlara hep tiksinerek bakmışımdır. Bunu hep zayıf bir kişiliğin, zavallı bir ruh halinin yansıması olarak görmüşümdür. Oyun maskesiz oynanmalıdır. Çirkinlikleri gizleyen maskelerin indirilmesini de tüm gerçek aydınlar görev saymalıdır... Ve Pamuk adlı yazarı isteyen okumalı, isteyen sevmelidir.
Ama ne olduğunu, kim olduğunu bilerek! Maskenin ardındaki gerçek yüzü görerek.."
(kaynak:Ahmet Taner Kışlalı öldürülmeden kısa süre önce, 27 Ocak 1999)
Hayat öğrenmekle geçiyor! Şimdi bir şeyi daha öğrenmiş olduk. isveç ten Nobel kazanmak için Orhan Pamuk gibi olacaksın. O ülkelerde ağırlanacak, gelir elde edecek, lobi faaliyetini hem ABD, hem de AB nezdinde çok iyi sürdüreceksin.
Türklerin Ermenileri ve Kürtleri kestiğini engin bilginle açıklayacak, hatta bilançoyu bile vereceksin!
"Bir milyon Ermeni, 30 bin Kürt!"
AB ülkeleri ve Nobel Ödülü nü veren isveç seni ayakta alkışlayacak, Nobel kulisleri kızışacak. "Bizim Orhan tam isteğimiz adam" sözleri Avrupa ve isveçte yankılanacak .
Ama o veciz sözlerinde Ermenilerin kestiği on binlerce Müslüman Türk, PKK nın şehit ettiği altı bin askerimiz ve polisimiz yer bulmayacak.
Yazdıkların ve verdiğin demeçler için onlardan hep "aferin" alacaksın.
Ermenileri ve Kürtleri kestiğimizi, soykırım yaptığımızı savunacak, Atatürk ile alay edeceksin.
Yine de, ben bu arkadaşa Nobel Ödülü verilmiş olmasından dolayı çok mutluyum valla! Niçin?..
Çünkü onun kimliğinde "TC" yazıyor. O bir "Türk!"
inanmayan nüfus káğıdına, pasaportuna baksın!
Arkadaş ABD ve AB yi hoşnut kılmayı başarmış, kulisini yapmış ve yaptırmış, Fransız Parlamentosu Ermeni tasarısını onaylarken, aynı anda ödülü kapmış. Rastlantı!
Türkiye de daha nice Orhan Pamuklar var, darısı onların başına!
(kaynak emin çölaşan 17 ekim 2006 tarihli yazısı)
can yücel 98'de datça'da pamuk hakkında şunları yazmış;
"sepetinde üç dirhem pamuğu olmayan takımı
fena halde tebelleş oldu orhan pamuk'a...
yok efendim, bu nışantaşı çayır züppesi
-romancılık ne gezer serde!-
reklâm yazarıymış düpedüz
veya son model helikopteriyle kapı kapı dolaşan
post-modern bir seyyar satıcı...
ben ki pre-modern bir şairim, diyorum ki size:
bakmayın orhan'ın hep geçmişe mazilerden dem vurduğuna
harem dairelerinde oryantal göbekler attığına!
o mu sanki edebiyatımızda tek yağmur kaçağı
üslubu bihoş mesleği nakkaş muşambası makintoş!
bakmayın sokaklarda bir müze bekçisi gibi dolaştığına
o tam günün adamı
antika olan biziz asıl
gırtlağına kadar beyaz eşyaya kara paraya batmış
bu tüketim toplumunun has çocuğu o!
bir kalemde yeni bir kalem sürdü piyasa ekonomisine
kitapsızlar mahallesinde salyangoz bellenen, o yasaklı
o tu kaka kitap kapış kapış gidiyor sapamarketlerde
orhan eskiden yok olan bir şeyi yok satıyor
biz ne kızıllar gördük kızılı yok pahasına satan...
varsın o da kırmızı'yı okutsun ateş pahasına"
ancak bugün pamuk'a kafayı takıp bir kaşık suda fırtına koparan cevvalleri görseydi onlara da bir güzellik yapardı kesin can baba.
çıktığı her programda türkler bir buçuk milyon ermeniyi katletti deyip bugüne kadar doğuda şehit düşen bir tek asker için hadi onu bırak israilin öldürdüğü onca bebek ve çocuk için tek kelime dahi etmemiş dört ayağa sahip olması gerekirken her nasılsa iki ayakla dünyaya gelmiş canlı türü.
19 ekim 2006 tarihli tempo dergisine kapak olan nobel ödüllü yazarımız. başlık da aynen şöyle "orhan milletin efendisidir!". kendi milletini hiçe sayarak "sözde" olan bir olayı bile gerçekçi hale getirip, türkleri aşşağılayan bir insan nasıl "efendi" oluyor anlamış değilim.
iyi bir romancı olup romancılıktan başka işlere de el attığı için birçok insanca,kendimce de kendinden soğutan insan...hakkettiği nobel ödülünü haketmediği bir şekilde almayı başarmıştır...
türk askerinin kıbrıs'ta işgalci olduğunu, yunanistanın kara sularını 12 mile çıkartmasının hakkı olduğunu, ırak'ın 3'e bölünmesi gerektiğini savunması durumunda nobel barış ödülünü de almasını beklediğim avrupalı yazar.
bu insanin turkler soykırım yaptı laflarını hadi gecelım hadi o senin turkluk onuruna dokunmadı, senın ulkenın kurucusu ulu onder ıcın soyledıklerıne bakalım orhan pamugun.
"çocukluğunda kız kardeşiyle tarlada karga kovalayan sapık bir padişah... sonra kasaba meydanına dolanır, atatürk heykeline sıçan güvercinleri ayıplar... atatürk kendini içkiye vermiş meyhane kalabalığına cumhuriyeti emanet etmiş olmanın güveniyle gülümsüyordu... atatürk ün leblebi zevkinin ülkemiz için ne büyük bir felaket olduğu..."
kaynak: kara kitap ekim 1999 orhan pamuk
su cumleleri okuduktan sonra hala bu insanla gurur duyuyorsan duy kardesim orhan pamugunlada duy, onla aynı seylerı soyleyen abdullah ocalan ınlada, duy hrant dink inlede duy, ermenistan devlet baskani koçaryan inlada duy. mezhebin geniş kardesim hepsiyle duyarsın. ama asla ataturkle gurur duyma. ataturkle gurur duyman icin öncelikle onur sahibi olman lasım. sen ataturke, dedelerine kufreden insana saygi duyarak zaten bu onur denen erdemi çoktan kaybetmişsindir. unutma biz yani türk milleti onuru için yaşar. biz dedim sen üstüne alınma
yazarsa sadece yazdıklarına bakıp değerlendirilmesi gereken kişi, yok efendim yazar değil bir barış elçisi, bir barış güvercini(!) ise o zaman alıp yerin dibine sokulası insan.
söyledikleri çok takdire şayan olmamakla * birlikte yine de fikirlerini söylediği için cesur bulmaktayım kendisini. tek sorun avrupa 'nın tam da duymak istediği şeyleri gidip onlara anlatması, kendisini kullandırması.
