ataturku ve istiklal savasinda sehit düşen onca insanı ikinci bir kez vurmaktır. tek farkı bu kez dusman tarafından değil bizzat kendi cocukları * tarafindan arkasindan vurmaktır. ataların için soykırım yaptı 2 milyon ermeniyi katlettiler diyen bir insanla gurur duyanın turklugunden suphe ederım. hadi soykırım yaptı bu turk mılletı laflarını gecelım senın ulkenın kurucusu ulu onder ıcın soyledıklerıne bakalım orhan pamugun.
"çocukluğunda kız kardeşiyle tarlada karga kovalayan sapık bir padişah... sonra kasaba meydanına dolanır, atatürk heykeline sıçan güvercinleri ayıplar... atatürk kendini içkiye vermiş meyhane kalabalığına cumhuriyeti emanet etmiş olmanın güveniyle gülümsüyordu... atatürk ün leblebi zevkinin ülkemiz için ne büyük bir felaket olduğu..."
kaynak: kara kitap ekim 1999 orhan pamuk
su cumleleri okuduktan sonra hala bu insanla gurur duyuyorsan duy kardesim orhan pamugunlada duy onla aynı seylerı soyleyen abdullah ocalan ınlada duy hrant dink inlede duy ermenistan devlet baskani koçaryan inlada duy. mezhebin geniş kardesim hepsiyle duyarsın. ama asla ataturkle gurur duyma. ataturkle gurur duyman icin öncelikle onur sahibi olman lasım. sen ataturke, dedelerine kufreden insana saygi duyarak zaten bu onur denen erdemi çoktan kaybetmişsindir. unutma biz yani türk milleti onuru için yaşar. biz dedim sen üstüne alınma.
gurur duyan insanlarin neden gurur duyduklarini bir daha dusunmeleri gereken eylem.
realist olursak ;
50 tane elestirmen kalkipta bu kitap nobel alacak kadar iyi kitap degil der ise ;
orhan pamuk kisisi turkiye devleti soykırımlar ile kurulan bir devlettir der ise ;
turkler 300 bin kurdu 1 milyon ermeniyi katlettiler der ise ;
avrupa nin turkiye bakis acisini ele alir isek ( fehriye erdal in hapishaneden kacmasi , apo nun yeniden yargılanma talebi isvicre de havalimanlarinda pkk yardimi toplanmasi gibi)
duz mantikla bir demec ile bir yazarin nasil nobel alabildigini gorebiliriz.
evet orhan pamuk bu ödülü aldı çünkü kendisi şüphesiz(!) ülkemizin en iyi yazarıydı. kalemi çok kuvvetliydi(!) gel gör ki şu an hayatta olan hem kalemi daha kuvvetli, hem eserleri daha fazla olan yaşar kemal ödülü ondan daha fazla haketmiyordu.*oktay sinanoğlu bir kitabında * türklerden bir çok bilim adamının * nobel ödülünü hakettiğini fakat siyasi sebeplerden ötürü türkiye'ye bu ödülün asla verilmeyeceğini yazıyordu. gelin görün ki verildiği günde ortada siyasi bir çalkantı vardı. bunların hepsi tesadüf mü şimdi?
gurur duyuLmuyordur.. çünkü orhan pamuk nobeL aLacak kadar iyi bir yazar değiLdir.. (orhan pamuk hayranLarı biLe bu görüşte birLeşirLer) kaLemi güçLü değiLdir.. bazı yerLerde hep yarım kaLır.. görüşLeri iLe bu ödüLü aLmıştır.. bir kaç aydıncığın çıkıp süper oLdu, şöyLe oLacak, böyLe oLacak, türkiye büyük yerLere geLecek dediğine bakmayın.. bir bok oLmayacaktır, türkiye kendini avrupaLı gibi sanacak ama onLarın gözLerinde biz asyaya daha yakın bir üLke oLarak kaLacağız.. yani gurur duyuLacak hiçbir tabLo yoktur.. kendiLeri çaLıp kendiLeri oynadıLar.. biz her zamanki yaptığımız şeyLeri yaptık; ya aLkış tuttuk ya da "yuh"Ladık..
zaten biz 50 tane nobel 80 tane dünya kupası aldık bu olay bize sıradan gelir mi denilmeli... yıllardır türk edebiyatına bu denli yarar katmış bir kişiliğin yapmış olabileceği bir açıklamayla iyi olan herşeyini görmemezlikten gelip yermek yerine bence hakkı olan değeri vermek ve hatta gurur duymak daha mantıklı geliyor...
can dündar'ın konuyla ilgili bir yazısında ilk kez böyle önemli uluslararası bir organizasyonda bir konuşmayı kulaklık aracılığıyla dinlemedik dediği düşünüldüğünde dahi - Orhan Pamuk'un yazdıklarını, kariyerini saymıyorum bile - rahatlıkla gurur duyulabilir diye düşünmekteyim.
kim ne derse desin adam ödülü aldı mı? evet aldı. Kral'ın elinden mi aldı? evet. Tüm dünya onu tanıdı mı? evet. büyük bir jestle karşılandı mı? evet. daha ne söylenebilir ki orhan pamuk,, orhan pamuk işte...
gereksiz yere gurur duymaktır.
turk milletinin gurur duyması gereken olaylar. 17 mayıs 2000 ve dünya kupası 3. ile yaşanmıştır.
hem de alın teriyle, inançla, mucadeleyle başkalarının yardımı olmadan başkalarına şirin gözükmeden.
