çünkü uyumak için bir sebepten yoksunum. neden yeni bir sabaha kalkmam gereksin ki o sabahın nasıl doğduğuna şahit olmak varken?
aslında uyumamak için güzel sebeplerim var; son zamanlarda her uykumda sürekli kabus görür oldum, nedenini anlamadım. en son hatıradığım kabusumda son çalıştığım mekanın kapısından girip doğduğum evin salonuna çıkıyordum, bu bile yeterince korkutucu. doğa üstü ögelerin varlığı bana hep korku vermiştir, olmadığından veyahut olduğundan ötürü değil, hayır kesinlikle sebebi bu değil. yalnızca bu kadar imkana gerek yok. bilinen fizik kuralların dışına her çıkış korku salar içimize, uçağa düşmeyeceğini öngörerek bineriz, en ufak bir sarsıntıda hayal kırıklığına kapılmamız bundandır. kabuslar da uykunuzun içine eder. bir de uyumak için fazla yaşlandık galiba.
uyumamak değil de, daha çok uyuyamıyorum diye cevaplayabileceğim bir soru.
huzur
sevgi
saygı
para-eğlence haricinde en çok değer verdiğim şeylerden hiçbiri yok. arada bir olacakmış gibi oluyor, tam zirveye ulaşacakken düşüyorum en dibe. işte o anlardan birisini yaşıyorum şu anda.
iki gun sonraki projeyi tamamlamam gerek. yarin da yapabilirdim ama bu geceden yapiyorum ki yarin sporumu yapip tum gunu istedigim gibi gecirebileyim.
kahvem yanimda. arada molalar veriyorum. simdilik bir sikinti yok. saatlerdir seks ve kadinlari dusunmedim. bunda bulent ortacgil sakinligiyle gozluklerimi takarak calismaya odaklanmis olmamin payi buyuk. is baska seks baska. disiplin onemli.
isine odaklanmis erkegi ayartmaktan hoslanan yaramaz kizlar eklesin demek isterdim ama su an calismam lazim. uzgunum kizlar. next time.
