Tam olucak bi bahtsızlık oluyor yani ya tipim nedensizce kayıyor ya hayvan gibi pot kırıyorum ya da ben daha iyilerine layık oluyorum.
Resmen (bkz: johnny bravo) gibi hissetmeye başladım.
Çünkü mutlu olmayacağım bir ilişkiye başlamak istemiyorum. Zaten uzun bir ilişkiden çıkalı çok olmadı. Gece yatmadan önce bir yalnızlık hissi kaplasa da ben böyle iyiyim sanırım.
ismail Yk sendromu geçiriyorum " beni beğeneni ben beğenmem benim beğendiğim ise beni beğenmez" gerçi beğendiğime de yazılma gibi bir huyum yok kendimi anlatmaya üşeniyorum .
aha tam ömürlük kız materyali dediğim kız bile 2-3 ay içinde bana akşam 10a kadar 'ders çalıştığı' için mesaj atmamamı tembihleyip sonra da 'az mesaj atıyorsun beni sevmiyor musun' triplerine girip ayrılınca sikmişim böyle düzeni diyip hiç kimseyle ciddi konuşmuyorum artık.
ya siz niye böyle boş boş konuşuyorsunuz kardeşim? şu geceyi de kalp kırmadan bitireyim diyorum ama yoook, illa sövdürecekler.
yani öyle bir konuşuyorlar ki amk sanırsın parmağıyla işaret ettiği kucağına atlayacak ama bunlar tenezzül etmiyor. vakitleri yok, daha önemli işleri var vs.
Çünkü vaktim yok yaş oldu 25 ben hala geçim derdi ile uğraşıyorum. Bir kapağı devlete Atsak çok iyi olacak ama neyse. Birde sevgili topuna hiç giremem. Vaktiyle her şey olur.
