Önceden denedim hemde iki defa baktım ya bende sorun ya da seve seve bu hayatı yaşamam gerekiyor.Gözümü karartmıştım denerken,bir fikrim yoktu aileler,eş dost nasıl kalır,hayat geride kalanlara nasıl olur diye .Hiç güzel olmuyormuş bunu kuzenimin intihar haberini alınca beynimden aşağı kaynar sular döküldüğünde anladım,babamın ilk defa çocuklar gibi ağladığını gördüğümde anladım.Kalıyormuş insan,geride kalan askıda kalıyormuş...
"Nerede okumuştum, hani bir idam mahkumu, ölümünden biraz önce şöyle söylemiş ya da düşünmüştü: 'Yüksek ve sarp bir kayalıkta, ancak iki ayağımın sığabileceği, dar bir çıkıntıda, dört bir yanım uçurumlar, okyanuslar, sonsuz bir gece, sonsuz bir yalnızlık ve hiç bitmeyecek fırtınayla sarılmış vaziyette yaşamak zorunda olsam ve bütün ömrümce, bin yıl boyunca, hatta sonsuza kadar o bir karış toprakta durmam da gerekse, o şekilde yaşamak, şu anda bir saat içinde ölecek olmaktan çok daha iyidir?' Yeter ki yaşasındı, sırf yaşasın! Nasıl olursa olsun, ama yeter ki yaşasın!.." Mihail Fyodor Dostoyevski
Çünkü bu hayatın boğazlarına daha tırnaklarımı geçirmedim. Eğer birgün kaybedeceksem bile savaşarak kaybetmeyi tercih ederim. Zamanında kafamı çok kurcaladı bu intihar meselesi. Umudumu kestiğim inancımı sorguladığımda oldu. Ama anladım ki ben istediğim olana kadar uğraşacağım. Tıpkı bir filmde söylediği gibi akrep değilim sonu görünce kendimi sokmam.
neden bu aralar sözlükte böyle intihar başlıkları arttı. arkadaşlar halinize şükredin emin olun durumu sizden çok kötü olup çok mutlu olan insanlar var. o yüzden hiç aklınıza dahi getirmeyin bu şeyi ve mutlu olmaya bakın. unutmayın sizi sizden daha çok seven hiç kimse yoktur bu dünyada.
