toplumda evlilik kadın ile erkek arasında değil aileler arasında yapıldığı için can sıkıcı bir durumdur.
iki kişi birbirini sever, anlaşır, evlenme kararı alır ve serüven başlar. aileler önce çeyize karışır. altın, kıyafet, düğün/nikah vb. şeyler evlenecek kişilerin değil aile büyüklerinin zevklerine göre seçilir. "aman şu kırılmasın, aman bu gücenmesin" diyerek istenmeyen, belki hiç kullanılmayacak şeyler alınır. devam eden süreçte de "mutlu bir evlilik" beklenir.
otuz'lu sayı için 3 rakamını görmeye daha 4 senem olduğu için.swh. öncelikle şunu söyleyeyim evliliği çok isteyenlerden biriyim aslında ama açıkçası bana 20'li yaşlı zamanlarda 26-27-28 yaşında bile olsan dahi evlilik için çok erkenmiş gibi geliyor. bu işler kısmet işi gerçi ama bilinçsizce de evlilik yapılmaz. sağlam bir işin olacak, çoğu konuda uyum yakalayabileceğin ve sana hanım olacak, yoldaş olabilecek birini bulabilmek hem zor hem kolay da denilebilir. dedik ya nasip işi. ama evlilik çok boyutlu bir kavram. yolu geniş bir süreç. ve o yüzden dedim. biz erkekler için o 30 yaşına basmış olmak her şeyi daha iyi anlamamıza sebep oluyor. daha bir oturaklı olup adımları sağlam atabilmek için. allah hayırlı kişilerle karşılaştırsın bizi.
