müzik ile...
örn: pek bilinmeyen (bizde) grupların kulağımıza yabancı gelmeyecek tınılarını dinlemek.
tavsiye ederim, bir dinleyin.
hele ki yağmurlu havalarda yolda aracın camından dışarı bakarken.
Değiştirebileceğim şeyler için çabalayıp, değiştiremeyeceklerimi kabullenerek. Çoğunluğu kabullenmekle geliyor bence mutluluğun. Örneğin otobüsü kaçırdığımda "Tüh kaçırdım" yerine "22 dakika boş durup soluk alabilmem için zaman çıktı" diyorum.
mutlu olmak ile huzurlu olmak farklı şeylerdir. şahsen beni hafta sonlarına gelmek mutlu ediyor. haftanın 6 günü iple çektiğim güne başlayınca da bok gibi geçiyor orası ayrı konu tabi. beni en son mutlu eden şey ise dün, hep yek 4 ün 15 ekim 2021 tarihinde sinemalara geleceğini öğrenmek oldu.
tabi gökhan yıkılkan'sız bir hep yek ne kadar mantıklı, tartışılır. huzuru ise yalan yok namazda buluyorum. namazımı huşu içerisinde kıldıktan sonra bana gelen o huzur çok güzel bir his oluşturuyor.
islam inancını benimsemeyenler veyahut ''müslümanız elhamdulillah'' deyip her boku yiyenler bu güzellikten mahrum kalıyor. beni alakadar eden durum yok. siz kendinizi bu huzura erişmekten alıkoyuyorsanız ben ne yapabilirim ?
Evde tamir, tadilat yapınca mutlu oluyorum.
Geçen gün süpürgede bir problem oldu. Aldım tornavidayı, söktüm parçaları temizledim, bir parça çıkmış yerinden onu yerine taktım tekrar kapattım. Baktım öncekinden daha iyi çekiyor. Acayip mutlu oldum. Halbuki basit bi işlemdi ama kendimi çok önemli bir sorunu halletmiş gibi mutlu hissettim.
Olmayarak. Yanlışlıkla mutlu olursam da beni mutlu eden şeyi hemen terk ediyorum yoksa "mutlu oldum, kesin altında bir şey var bunun" diye düşünüp mutsuz olurum.
5-6 yıl önce sürekli otobüste karşılaştığım bir kız vardı. yüzünde sebepsiz bir mutluluk ile sürekli gülümseyerek camdan dışarı bakıyordu. sanki dışarısı Hollanda tarlaları ya da Norveç dağları.
"amk sen Zeytinburnu na giden bir insansın. bu kadar mutlu olabilecek ne var şu hayatta?" diye sormadım. belki sorsam ben de mutlu olacaktım. ama ne yazık ki mutluluğun formülünü öğrenemedim.
