bir kaç gündür bir akşamüstü gidip bir yere uzatıp bacaklarımı keyifli keyifli tüttürmeyi canım çekiyor. ama kafam o kadar dolu ve düzenim o kadar bozuk ki o keyfi yapacak huzur bende şuan yok.
bir gün o huzura erdiğimde uzun uzun nargile içeceğim.
kekoların resmi içeceği. eskiden bir kültürün sembolü olarak bilinen içeceğin mide bulantısı haline gelmesinde ki pay kekolardan başka bir şey değildir. illa ki her cafede var bir de. hadi ergenlerin buluştuğu cafeyi anlarım da çoluklu çocuklu aile ortamlı cafelerde bulunması çok saçma. o nargileden çıkan sese üflerken bir şekiller yapanlar falan, sanki matah bir şey yapıyorlarmış gibi. bütün tipler de aynı zaten.
Nargile keyfi anlatılmaz, yaşanır. Gece geç saatlerde oturup içeceksin, yanına da koyacaksın çayını sonra bakacaksın keyfine, aroması da elma ve kavun olacak tamamdır.
gecenin bu saatinde çok güzel gidiyor meret. hele ki aroma sizin elinizden çıktıysa efsanelerin efsanesidir, kafelerde içtiklerinize benzemez. katılmak isteyen varsa fazla sipsim var.
