Aşırı ihtiyaç duymadığımdır. Bana daha çok zevk veren ve beni daha çok sakinleştiren başka şeyler var. Ama müziğe yetenekli olduğumu düşünüyorum kendimi zorlasam bir şeyler olabilir. Ama niye zorlayayım?
çeşitli aletler ile veya insan sesi yoluyla çıkarılan seslerle yapılan bir sanat dalıdır. müzik için insanın ruhunun gıdası derler. bu yüzden sanat olması yanında adanmışlık gerektiren bir meslek dalı olarak da tanımlanabilir.
Müzik olmayan bir ortam, bir an asla düşünemem. Uyku dışında hayatımın her anında fonda bir müzik olsun isterim mutlaka. Sevdiğim şarkılar kadar klipleri de çok önemli tabi. Bayıldığım bir şarkıdan sırf klibini sevmedim diye soğurum mesela.
Göreceksiniz, çok da uzak olmayan bir tarihte (belki biz göremeyiz) kulaklıklarımız yapay zeka ile donanacak. Yalnızca kulaklık Dinleyeceğimiz müziği aynı anda kendisi besteleyip kendisi çalacak. Belki şarkı da söyleyebilecek. işte o zaman insanlar müzisyenlere ihtiyaç duymayacaklar. Telif de vermeyecekler. O günler gelecek. O yüzden müzisyenleri uyarıyorum: Akarken doldursunlar. Yapay zeka yerlerine geçmeye hazırlanıyor.
Müzik benim için herşeydir. O kadar haz veriyor ki. Mutluyken, üzgünken, sabah uyanırken, gece yatarken hatta mümkün olsa günün her saatinde müzik dinlerim. Hayattır müzik dinlemesini bilene!
Ruhun gıdası diyorlar ya, bu bayağı gerçek bir şey. Beni müzik çok fazla etkiliyor, duygu durumum üzerinde çok ciddi etki yapıyor.
Geçenlerde kuzenim epey para verip muhteşem bir kulaklık aldı, ben de denemek için telefona takıp sevdiğim gaz bir parçayı açtım, kuzenlerim de ne tepki vereceğim diye bakıyorlardı, Şarkının sevdiğim kısmı girince birden ağzım açıldı, bütün tüylerim ayağa kalktı, makinenin sesi öyle iyiydi. bunlar da birden çok şaşırıp gülmeye başladılar, ne oldu o kadar diye gülüp kulaklığı çıkardım, göz bebeklerim aynı çizmeli kedi gibi birden kocaman olmuş, simsiyah olmuş gözüm, ona şaşırmışlar.
