Asla rahatsızlık verici bir demeç değildir, yerinde ve makul bir açıklamadır.
Eşcinselik ne alkışlanacak matah bir durum ne de yerden yere vurulacak bir durumdur. Fiziksel ya da psikolojik, kaynağı hiç farketmez, sonuçta bir seçimdir. Ve bu hiçbirimizi ilgilendirmez. o insanın kendi tasarrufudur, òzelidir.
Lakin tabiatın doğrusu, kadın ve erkek birlikteliğidir. En sağlıklı olanı budur.
Ben de bir kadın olarak, çocuğumun ya da torunumun eşcinsel olmasını elbette istemem, temenni etmem ama velevki buna yòneldi, her durumda, her koşulda, daima canım, ciğerim, gòzbebeğim olmaya devam edecektir.
Eşcinsel arkadaşları olan biri olarak ben de çocuğumun eşcinsel olmasını istemem deyince homofobik mi olurum?
Asker veya polis (diplomalı işsizler ordusu yerine, maaş alacak sosyal güvenliği olacak gerçek asker) olup Teröristler tarafından şehit edilmiş evlâd sahibi baba olmak istemediğim için vatan haini mi olurum?
Devlet güzel sanatlar akademisini bitirip tenor (Opera sanatçısı) olacağına teknik ressam ol, mühendisliğine pozitif etkisi olur diye çouğuma desem sanat düşmanı mı olurum?
Futbolcu olacağına tenis veya binicilik ya da yüzme atletizm gibi sporcu çocuğum olsun desem futbolda çok para olduğunu bilmeyen aptal mı olurum?
Çocuğumu imam hatip yerine gerçek meslek teknik liselerine girecek eğitimi verecek okula dershaneye yollasam dinsiz mi olurum?
Sen torununun eşcinsel olmasını istemeyebilirsin ama torunun eşcinselse yapabileceğin müdahale edebileceğin herhangi bir durum olamayacak meral. Hem bu gereksiz açıklamayı niye yaptın kuzum siyasetle uğraşsana sen.
Kimin kimi seveceğine herkesin karar vermesinden midem bulanıyor artık.
Eşcinselliğe sadece seks olarak bakan andavallardan da tiksiniyorum.
