Örneğin, şeker hastası bir amca tatlıcıya gider. Amacı yengeden saklı kaçamak yapıp baklava hüpletmektir. Lakin tatlıcı amcanın sağlık durumu hakkında müşterisi olduğundan haberdardır. Amca bir kilo baklava ister. Esnaf sorar, amca sen şeker hastasısın, bu baklavayı kendin yiyeceksen yanında bir refakatçi olmadan vermem doğru olmaz. illa istiyorum diyosan, 250 gr kadar verebilirim.
Veya kilolu bir genç fırına ekmek almaya gider. Fırıncı bu gencin kilolu olmasından mütevellit ve sağlığından endişe etmesinden dolayı, evde kaç kişisiniz, herhangi bir rahatsızlığınız var mı gibi sorular sorup sağlık açısından kaç ekmek alması gerektiği konusunda bilgi verir. Örnekler çoğaltılabilir tabii.
Keşke etrafımız böyle düşünceli esnaflarla dolup taşsaydı. Ne güzel olurdu.
En basitinden gıda esnafıysa kızartma yağını birkaç kızartmadan sonra değiştirebilme, yapay şeker yani Glikoz şurubu kullanmama gibi cebine dokunacak özverilerde bulunması gerekecek; bu devirde rastlanmayacak esnaf.
Tekstil esnafıysa akan boyalı ürün satmaması beklenir en basitinden.
Parasıyla değil mi kardeşim rörörö. Sen hastasın sana baklava, ekmek vs satmıyorum de başına yıkarlar orayı. Babaannemden biliyorum. Şeker hastası diye önünden tatlıyı alıyorduk bizi dövüyordu.
