emeğe saygısızlıktan başka birşey değildir. benim kitabımda Yediğin kaba sıçmak yoktur. o insanlar genelde benim isteğim doğrultusunda da olsa emek gösterdi ve benim daha iyi olmam için uğraştı. onlara geri veremeyeceğim tek saniyleri böylesine saygısız olmamama neden olmuştur.
sana beddua etmeyi içimden geçiriyordum; sonra durup düşündüm:
1. okuldan atıldığına göre kesin siciline işlemişlerdir suçunu bunun.
2. oh be dedim asla memuriyeti olmayacak.
3. kurumsal özel şirketler de işe giriş evrağı olarak vukuatlı adli sicil kayıt örneği istedikleri için o noktada da içim rahatladı.
4. senin zihniyetinde bir insanın zaten çalışmak, topluma katkı sağlamak, bir şeyler üretmek gibi bir amacı olamaz. dolayısıyla üç - beş günlük işler peşinde koşup ondan da sıkılırsın.
5. muhtemelen bulunduğun şehrin arka sokaklarında kenarda köşede torbacı olursun.
6. ya hapse düşersin, ya da toprağa girersin.
bunları düşünüp rahatlamıştım.
velhasıl kelam, sonra düşündüklerimden pişman oldum, hatta utandım.
senin bir şekilde rehabilitasyon desteği alman; topluma kazandırılman gerekiyor. seni düşündüğüm için değil; şimdilik binlerce, yarın bir gün milyonlarca olacak bu şekilde hastalıklı düşünen insanlar. kendinize bir faydanız olmadığı için, içinizdeki boşluğu başkalarına zarar vererek çıkarmak isteyeceksiniz. işte o noktada o masum insanları düşünüyorum ben.
