öncelikle söyleyimki sevgililik denilen kavram islama tersitr. ve zinaya aleni bir şekilde davetiye çıkarmaktadır.
esas konuya gelecek olursak. son dönemde muhafazakar ailelerde -hep belirttim yine belirtecem. yeryüzünde en nefretettiğim sıfat muhafazakarlıktır- baş gösterdi bu hastalık.
çocuklarının sevgilileriyle ! tanışma vebası.
aklım almıyor arkadaş bir baba düşünü ki kızının ve oğlunun zina yapmasına göz yumsun. üstüne birde tanışarak bunu legal hale getirsin.
şimdi buna kılıfta hazır. sevdiğim erkeği tanıştıroyurm aileminde onaynını alıyorum diyen var.
kızım kimle geziyor biliyimki güven ! içinde olsun diyen var. emin olun kızını güvenin zirvesinde geziyor.
kısa öz bişey söylemek gerekirse gerçek müslüman değil tanışmak böyle birşeye fırsat dahi vermemelidir.
doğrusunu yapan ailelerdir.
bir gün evlenir ve çocuğum olursa bu ailelerden biri olurdum herhalde. sonuçta izin verelim ya da vermeyelim çocuklar kendi bildiklerini gizli gizli bile olsa yaparlar.
en azından kimlerle birlikte olduklarını bilmiş ve yapacakları hataları önlemiş oluruz böylelikle.
cahil olmayan mantıklı düşünme yetisine sahip olan ailelerdir. kızlarını kaybetmekten ve ondan hiç haber alamamaktansa, tanışıp el altında yakında tutmayı düşünmektedirler.
Her tanıştığı erkek arkadaşının ailesiyle tanıştıran kızlara ya da erkeklere ne demeli bu da mı ciddiyet bu durumda bence tamamen ciddiyetsizlik, samimiyetsizlik. Bu hadise sevgili döneminde bir ya da en fazla 2 kere olur, olmaz bile ilkinde olmadıysa ikincisinde ciddiyet yoksa hiç bulaşmamalı tanıştırma olayına.
aile arasındaki iletişimi güçlendiren, bilinçli insanlar yetiştirilmesine neden olan, gizli saklı bir ilişki yaşamaktansa samimiyet ve dürüstlüğü öne çıkaran hareket.
olması gerektiği gibi davranan ailelerdir. aksi takdirde evlat biraz safsa; allah korusun, "benim oğlanın böbrekleri nerde, benim kız hangi karanlık dehlizden çıktı" vıy vıy vıy. ama bunlardan özellikle rica ediyorum sevgiliye bok atmasınlar, ilk görüşte takmak için fırsat kollamasınlar. valla bir daha nikahta görürler, olmaz yani. ayıp olur.
her şey bir kenara, ilişki evlilik kulvarına yönelmedikçe böyle bir şeyin yapılmaması gerekir. nedenini basit bir örnekle açıklayalım ve burada alışılagelmişin aksine bireyimiz kız değil erkek olsun ki düşüncem çarpıtılmasın.
18 yaşında bir erkek diyelim ki 6 aydır biriyle beraber. her şey gayet iyi kızı annesiyle tanıştırmak istiyor her nedense ya da kız istiyor bunu. tamam güzel. geliyor eve hanım kızımız annesi bunu çok da sevsin hatta. bu da yetmezmiş gibi kız da anneyi çok sevsin falan filan. ilişki de 1 yıl tamamlandı hala iyi hoş arada anneyle de görüşüyor kız. 14. aya geldik o da ne? hoppalaaa. ayrılık! aradan birkaç ay geçti gencimiz kızı zor da olsa unuttu evine gelmiş olması annesiyle vs. tanışmış olması unutmasını daha da zorlaştırsa da daha da iç içe geçmiş olsalar da unuttu.
genç 20 yaşında biriyle birlikte tekrar birkaç ay geçti falan filan derken aynı süreç yeniden yaşandı sonu yine ayrılık. herif geldi 22 yaşına ve bir daha... anne "artık yeter olum bu kaçıncı kız" diyerek pot kırdı ve bu ilişki de böyle bitmiş oldu. özetle:
1) işin boku çıkacaktır. bir baba olsam oğlumun arka arkaya 2-3 sevgilisi ile tanışmak bana koymasa da hoşuma da gitmez.
2) hayatın neler getirdiği belli değil evlenene kadar neler neler yaşayacaksın sevdiğini ailenle tanıştırma olayını sıradanlaştırma, öldürme evleneceğin kızı oraya giren 12312412352. kız yapma.
