dünyanın gözümün gördüğü kadar yerden ibaret olduğunu sanırdım.Mesela şurası ankara,şurası istanbul falan diye.Bir de dünya küre biz de içinde yaşıyoruz sanırdım.
annem gerçekten de iyiliğimi istiyormuş. asıl amacı benimle inatlaşmak ya da canımı sıkmak değilmiş. pişmanlık zincirinin önemli halkalarından biridir.
Komşunun ali ihsan adında bebeği vardı. Ona hep aliksan, aleksan diye seslenirler(gibi gelir)di.
Derdim ki bunlar çocuğa niye yabancı isim koymuşlar yahu?! Babası bi de imam amk.
gece biz uyuduğumuzda mezarlıktaki. ölülerin kalkıp hava almaya çıktığını sanardım. kimseye de soramaz bişey söylemezdim nedense... Nice uykularım kabuslarla bölündü bu yüzden.
