Eskiden saat kaç olursa olsun dışarı çıkıp koşuyordum ihtiyarladım yapamıyorum artık.
Şimdi kötü hissettiren konu hakkında uzun uzun düşünüp daha hızlı ihtiyarlaşıyorum.
Siz yapmayın.
saatler süren anlamsız bekleyiş, göt kadar evde volta atmaya çalışmak, bozuk eşyaları tamir etmeye çalışmak daha da fayda etmezse sabaha kadar tv zaplamak.
anne evine gitmektir. demlediği çay başka, yaptığı yemek başka, sarılması, dinlemesi başka...ne bileyim ya belki de şu hayatta sığınabildiğiniz en güzel liman annedir. yanında olayım yeter tüm sıkıntılarım azalıyor.
Ağlamak, mekanı sorgulamadan hissi geliyorsa ağlarım. Ama bazı günler, neden bilmem, geceyi bekliyorum. Sade maden suyumu alıp pencere kenarına kuruluyorum. Kulaklığı takıp walkmanden az dinlenen frekansları buluyorum. Sonra da mide ağrıma maden suyunu, içimin zehrini de gözümden akıtıp sakinleşiyorum.
