her güne "acaba"larla başlayıp "çok şükür bir şey olmadı"larla bitirmektir. büyük şehirlerde yaşayan her insanın alıştığını zannettiği ve kendine itiraf edemediği bir ayrıntıdır. alışmak gibi bir şeyin mümkün olmadığı yaşam biçimi...
inançsız ruhlar için, buna tahammül etmektense korkuyla ölmek daha çok tercih edilesi. ölüm korkusu anlık bir şeydir hiç olmazsa, kaybetme korkusu ise ruhun arsız güveleri gibidir ve tüketirken acıtır.
Korku öyle bir duygu ki bir insanın sesinden bile nefret ettirebilir.
insanın her gün korku duygusuyla özdeşleştirdiği insanla yaşaması çok zordur.
Her gün her saniye korktuğu insanın karşısında yanlış yapacak mıyım diye düşünmesi.
Sesini her duyduğunda kalbinin hızlanması,bir yere saklanma ve o sesi duymama isteği. Yok olma isteği.
Sevdiklerini koruyamama duygusu. Acizlik.
