Serdar ve Kendal diye iki tane civcivim vardı bana yaşam sevinci verirlerdi. Beni ebeveynleri yerine koyarlardı sabahleyin böceğidir, suyudur her şeyi ben bulur yedirirdim. Sonra ikisini de çakal kaptı götürdü. iki ay hüzünden hiçbir şey yapmak istemedim.
her yaktığımda ayrı bir zevk verir sigara kokusu, küçükken üç tekerlekli motorların arkasından koşar egzoz dumanı çekerdim, benzin yüklenirken arabanın içini dolduran koku hep huzur vermiştir. ojenin kapağı açıldığında hep mutlu olmuşumdur. evet sanırım bir keşim.
bütün kokular görecelidir yaşam sevincini artırmaya katkı sağlamaz. yaşamı anlamdırma bir kokuya ait olsaydı onun adı evlat ve sevgili/eş kokusu olurdu.
