öyle bir malzemeden böyle bir ürün elde etmek bile, kokoreçe saygı gerektirir. adam gibi bir yerden yemezseniz eğer, eliniz bok kokar ki, insan o kokoreçi nasıl yediğini düşünür sadece.
ömründe hiç tadmamış olana dünyanın en beter şeyi gibi gelse de, tadını bir alan bir daha bırakamaz bu şeyi. öyle ki, kokusu mis gelir, gecenin bir yarısı canınız ister, aşerirsiniz resmen. etrafınızdakilerin ' sokakta bok bulsan yiyeceksin' lafları hiç gelir kulağınıza. bir tür bağımlılık kısacası. ***
canım çektiğinde her türlü arayıp bulacağım yiyecektir kokoreç. satıcı 'abi düzgün temizlemedik biz bunu aceleye geldi. hatta ne yalan söyleyeyim hiç temizlemedik gibi bişi, bildiğin bok var içinde sen yeme istersen bugün?' dese 'heeaa tamam o zaman ben yarın geleyim' demek için bile düşünürüm heralde biraz. ama çok az.
etimsi, bağırsaktan yapılan yemek çeşidi. bir kere yedim onda da kafam bi dünyaydı. çok baharatlı olduğunu, koktuğunu ve kustuğumu hatırlıyorum. bira içtikten sonra çok iyi gittiğini söyler bazı arkadaşlarım.
bir yiyen, bir daha yer. hiç tatmayanlar iğrenç ya bağırsak lan o falan diyebilir. tattıktan sonra fikirleri değişecek ve usta bir yarım daha getir diyeceklerdir.
küçükbaş hayvanların kötü yerlerinden yapılan,genellikle yien kişinin o an ne yediğini düşünmek istemediği, enfes tatdabir yiyecektir. an itibariyle ev arkadaşımın 'ulen resmen bok yiyoz' demesine kadar 2.sini bitirdiğim yicecek olma özelliğini de taşır. :)
