kişide merak uyandırıp sonunu öğrenebilmek amacıyla okumasını sağlayarak iyi bir amaç için sinsice kurulmuş bir plandır. örnek verirsek polisiye ve bilim kurgu romanları vazgeçilmezlerdir ahmet ümit / istanbul hatırası yada suzanne collins / açlık oyunları serisi.
komik ve acınası bir cevap olacak ama, pek çok 10-15 yaş arası ergen kızlar ipek ongun kitapları sayesinde bu alışkanlığı kazanıyor sanırım,
ha kitaplar çok mu güzel? hayır, tam tersi fazlaca bayık ve tozpembe bir dünyanın vıcık vıcık sevecenliği ile doldurulmuş kitaplar, karakterler desen ayrı bir facia, amma ve lakin bir şekilde bu kitaplarda bahsedilen dünya o yaşlarda göze hoş görünüyor galiba, bir de sürükleyici geliyor galiba...
kitap okumaktan çok çok uzak olan tipler bile bir dönem bunları okumuştur diye düşünüyorum nedense,
uzun lafın kısası, şimdiki aklımla baktığım zaman bu kadının kitaplarının biraz içi boş ve fazlaca hayalperest ve sadece ambalajına özenilmiş şeyler olduğunu anlayabiliyorum ama, en azından bir iyi yanı varsa, o da ergen kızlara kitap okuma alışkanlığı kazandırması sanırım.
klasiklerin hiçbiri okuma alışkanlığı kazandırmaz. bunları örnekleyenlerin okuma alışkanlığıda yoktur. okuma alışkanlığı popülist kitaplarla özellikle serilerle kazandırılır, özellikle bu konuda direten çocuklar için bunlar idealdir.
(bkz: cin ali serisi)
küçüklükten kitap okuma alışkanlığı edinilmemişse sonradan hangi kitabı okursan oku, bir gün karşına hiç beğenmediğin kitap çıkar ve o alışkanlığı yeniden kaybedersin.
