ben yapısında orta hali bulan. Yaklaşımları ılımlı. Kırılsada sevdiği insanı kıramayan insanın başına gelen bir durum gibi görüyorum. En yakın arkadaşımla ayrı sehirlerde yaşıyoruz 3 ayda bir konusuyoruz bulusuncada hiç ayrılmamış gibi oluyoruz. Ama onun en sevdiği değilim. Burdada var arkadaslarım her sıkıntısına ilk ben koşarım. Ama onlarında ikinci tercihiyim. Şöyle bir düşündüğümde aslında benim en sevdiğim dediğim bir insan yok. Annem babam kedim sevgilim. Severim sayarım da hiç biri en degil gözümde. Belki çekip giderken ardımda içimde kimse kalmasın diye kendimi koruma psikilojisi edindim. Herkesle anlasırım ama kimsenin huyunu sevmedim şu güne kadar hep bir duvar vardı önümde aramda . Öyle bir insanı kim en sevdiği yapsın ki . Kimseyi beni arasın sorsun zihninde ben olayım diyede zorlamadım. Hep bir ben gibi dost aradım kendime sarıldım bende işime sarıldım. Sevildik sevdik güldük ağladık. Bu bize yetti...
annemin ,babamın , ailemin vs diyenler veya e zaten herkesin ailesi seviyor ya diyenler.. demeyin. herkesin ailesi de yok. belki annesi belki babası. ayrıca hiçkimsenin derken bunu kastetmiyoruz.
herhangi biri derken geçmişini çocukluğunu doğduğun andan itibaren seni görmemiş bilmeyen seni sonradan görüp belki hiç tanımadan seven sevmeye hazır olan biri. ve bu çok ütopik. bu yüzden bu inanilmaz.
Gerçekten çok kötü bir durum. Arkadaş çevrenizde ya da kendiniz de bir sorun olmalı. Bir de sizi en çok seven dahi bir yere kadar. Ailenizin kıymetini bilin.
