türk komedisinin kralıdır, efsaneleşmiştir ve pek çok komedyenin babası sayılır. halk tarafından çok sevilmiştir. ahlakı ve tavırlarıyla pek çok insanın beğenisini kazanmıştır. talihsiz ölümünün ardından hüzünle baksakta o hep bizimledir.
hatırlıyorum, sabah babam ile kahvaltı ediyorduk. haberleri açtım. ölüm haberi gelmişti. bilmediğim sebepten yutkundum. evet, kahvaltı da edemedim o dakikadan sonra. türkiye'nin yetiştirmiş olduğu en büyük sanatçılarından birisidir kendisi, gözümde yeri çok ayrıdır. filmde yaşamak, yaşatmak sadece kemal sunal'a has. toprağı bol olsun, özlüyoruz kendisini.
dün haberlerde, oğlu ali sunal'ı gördüğüm muhteşem kişilik. aliciğim röportajda şu ana kadar 1 lira dahi telif almadıklarından bahsetti. yeni nesil işi sıkı tutuyormuş ama öyle dedi.
sana bişey söyliyim mi aliciğim. kemal sunal aslında hiç kimsenin alamadığı bir telif aldı. "güzel anılmak" ölümünün-ki hala bana ölmemiş gibi geliyor- 10 sene geçmesine rağmen ben onu ölmemiş olarak değerlendiriyorsam, en kral dizilerle aynı anda yayınlanan filmleri reyting sıralamasında üst sıralardaysa, kendisinden hala gülerek bahsedebiliyorsak kemal sunal şimdikilerin parayla kazanamayacağı bir telif kazanmıştır. para bi şekilde kazanılır ama kemal sunal bu ülke için altın değerindedir.
bir nesilin bu adamın filmleriyle büyüdüğü o kadar belli ki.
neden mi? nasıl mı?
televizyonda bir oyuncu görüyorum, genç biri, bakıyorum kemal sunal mimikleri var adamda.
birini daha görüyorum, onda da. kemal sunal gözümün önüne geliyor.
biriyle sohbet ediyorum, komik bir şeyler anlatıyor. adam birden kemal sunal mimikleri takınıyor. kemal sunal gibi konuşuyor. bunun farkında da değil ayrıca. o kadar benimsemiş o mimikleri, o hareketleri. bakıyorum, kemal sunal gözümün önüne geliyor. eminim bunu farkeden bir ben değilim.
diyorum; ne kadar belli bir nesilin bu adamın filmleriyle büyüdüğü.
içimize işlemiş resmen her mimiği, her hareketi, her esprisi.
bu adamın yarattığı o etkiyi hiçbir oyuncu başaramadı bu yüzden.
çok farklı biri, hala çok komik, o esprileri hala geçerli. allah rahmet eylesin.
sinemamıza çok şey katan,küçükken öğretmenlerimizin inek şaban filmi izlemeyin çağrısının aksine, her filminden çıkarılan ÖNCE iNSAN anafikri ile gönüllerimize taht kuran, seviyeli çizgisini hiç bozmadan yüzlerimizi güldürmeyi başaran gülenç insan *
gittiğinde küçüktük ve bir arkadaşım o gün günlüğüne aşağıdakileri yazmış aklımıza geldikçe hala gülüyoruz:
- çok kötüyüm. neden gittin komik kral? oysa sen bu kirli dünyada bizi güldürebilen tek komiktin. şimdi biz kime güleriz kimi izleyip gözümüzden yaş gelene kadar karnımız ağrıyana kadar eğleniriz? kardeşimde hiçbi şey olmamış gibi salak salak yüzüme bakıyo. abla neden ağlıyosun diyo. keşke sen öleceğine o ölseydi.
(bahsi geçen kardeş de bu olaya katılarak gülmektedir).
yüzlerce kez izlediğimiz filmlerini yine çıksa yine izleriz dediğimiz insan. her seferinde güldürüyor, her seferinde televizyonun başından hem mutlu hem de film bittiği için üzgün kalkıyoruz.
filmleri tez konusu olması gereken insan, efsane aktör. bir insan aynı filmi 100 kere izleyip aynı şeylere 100 kere güler mi ya? o 100 sahne'de bu adam varsa güler.
