keşke ölmeseydi denilen kişiler, dünyaya veya bize çok şey katan veya bizi var eden insanlar. barış manço, mustafa kemal, annemiz, babamız, öğretmenimiz bazen, kimi için peygamberler, kimi için fikir adamları kimi için sanatçılar. bunların yazılması doğal fakat bardağın dolu tarafından bakarsak "iyi ki varlar" demek, "iyi ki varlardı" demek daha iyi.
onun dışında, aşk denebilir. aşk zaten ölmedi de, insanların aşka olan inancı öldü. seçenek bol tabii, niye uğraşsınlar ki. ne manası var ki. milyarlarca insan var ki. di mi? geniş düşünmeye çalışıp tam tersi düz olan insanlar. keşke içlerindeki hisler ölmeseydi onların.
gaffar okkan diyecektim durdum,
muhsin yazıcıoğlu geldi aklıma, yok yok dedim kendi kendime. yok öyle biri, o bizim işimiz değil. sen, ben, o ve dahi herkes, hepimiz öleceğiz iyi insan olsak da olmasak da..
kayınvalidem, allah rahmet eylesin. o öldü daha 50 yaşında, kayınpeder 3 ay sonra evlendi, kayınbirader kendini kaybetti, savruldu gitti. sevgili eşimin hayattaki tek dayanağı,desteği ben kaldım, çok zor bir iş bu, çok büyük bir yük.
kim ölmeseydi daha, hayatınız farklı olurdu sorusunun kişisel yanıtı bu benim nezdimde. daha geniş boyuttan bak piç derseniz daha çok yaşasa daha iyi olurdu diyeceğim adam atatürk'tür. en azından şu pervasızca açılan malum başlıklar bu kadar rahat açılıp durmazdı.
2. si şehzade mustafa ölmeseydi daha doğrusu babası kanuni, hürrem'in tuzağına düşüp öz oğlunu boğdurtmasaydı tahta sarı selim geçmeseydi, belki de osmanlı duraklama devrine girmeyecek, belki de batıdaki osmanlı ilerleyişi hız kazanacaktı.
3. sü mustafa kemal atatürk ölmeseydi bugün türkiye ve dünyadaki bütün türkler çok başka bir yerde olurdu. tüm bu hengameyi yaşamazdık her şeyden önce. belki cumhuriyetin ilk yıllarındaki heves hala içimizde olurdu da o hevesle çalmadan, çıkar amacı taşımadan ekmeğini aşını kazanan birer insan olurduk.
