kaçak napıyorsun? stop bitkiler kurudu be çabuk dön stop bakıyorum sözlükten ayrıldın bizi çabuk unuttun stop sen olmadan sözlük çok anlamsız stop dön lan artık ...... stop
beni hep evimden alan, yeter ama bir kere de sen beni al evimden diye isyanlarda bulunmuş olan yazar... değil... silik yazar. bir gün ben de alacağım seni evden lakin bakalım ne zaman. *
arkasından konuşmak gibi olmasında uyuz olduğum insan, ulan hiç mi insan bir kat alttan cıkıp gelipte arkadaşıyla bayramlaşmaz terbiyesizsin kızım sen.. oh be söyledim içimde kalmadı.
ya kızım bak sallamıyorsun beni ama ben gerçekten çok özledim seni. ulen hep derlerdi okul bitince arkadaşlıklar eskisi gibin olmaz diye, inanmazdım, ama doğruymuş. kader, zehirli bir örümcek gibi ağlarını örüyor*
neyse canım sen yaşadığına dair bir ses bir soluk ver yeter kişisi...
birinci nesil silik yazısını görmemle şok olmamı sağlamış yazar. böyle uygun gördüyse vardır bir bildiği ama çok özleyeceğime emin olduğum yazar arkadaşım.
git, git sen de beni yalnız bırak
ne de olsa alıştım derdim yokluğuna
bir dost, bir arkadaştan öte bir kardeş..
elimden tutup beni acılarımdan kurtarmış
kendi tekrar kafasını kanatlarının altına almış..
ben şimdi ne yaparım sensiz
sessizce düşünürüm gidişini
ne zaman bir yerde aklıma gelsen egerim başımı önüme
ben yine sensiz çığlıklarıma gömülürüm
sessiz ve derinden yaşarım kardeşlik denen o duyguyu
iyi ki seni tanımışım
bak sen gittin buralardan
şimdi ben de ölmeliyim...
vakit bende ölümleri çalar şu dakika......
