bugün kişisel gelişim kitaplarında anlatılan benlik, alt benlik, öz varlık, şuurdışı intibaları gibi konuların çalışma mekanizmalarını teorik olarak değil örnekleriyle öğrenebileceğimiz harika bir roman.
Türk dizilerinin kaynağı belli oldu. Bu kadar ezilmeye izin vermek, kendi çocuklarını sevmemek biraz saçma kaçmış. Kadından 10 sene haber alamıyorsun insan bi' Almanya'ya gider arar sorar ama yook. Bana birazcık saçmalıklar silsilesi olarak geldi. Ya da Raif Efendi'nin karakteri bana zıt olduğu için, kendimden bir şeyler bulamadığım içindir belki de.
bu kitabı sırf instagram'da ayağa düştü diye sevmeyen insana yazık doğrusu. sırf popüler olmayanı bulmak, herkesten önce keşfetmek değildir her şey. bazı şeyler hep birlikte sevilebilir.
Okumadığım, dönemin komünist bir yazarının Türkiye'den kaçarken kaleme aldığı ebedi yönü olmayan, tamamen gereksiz cümlelerin kitabı diyebilirim bu esere. Bunlar yüzünden Orhan Veli, Ömer Seyfettin, Peyami Safa gibi vatan aşığı yazarlar gölgede kalmıştır.
Popüler kültüre kurban olmadan önce okunması gereken bir eserdi.
sonra eskaza yazarın ölümünden yıllar sonra biri bir anda parlattı ve meze kitabı etti, ah ulan Raif Efendi'nin kemikleri sızlıyordur şimdi.
Ben de yıllar önce alıp okuyup kendimi raif efendiye benzettiğim için eski sevgilime verip onun okumasını istemiştim okudu mu bilmem ama kitabımı geri getirsin istiyorum.
1 sene önce okuyup bitirdiğim roman. Çoğu olayı unuttum gitti, aklımda kalan sadece mütercimlik, zorla evlendirilen başrol, kadın, almanya, hasta döşeği falan...
otomatik olarak kürt mantolu madonna okuyorum artık beynime ne kadar kazındıysa. yarın bir gün kitabı almak istediğimde abi kürt mantolu madonna var mı diyeceğim diye korkuyorum.
beğendiğim bir kitaptır, hakettiği ilgiyi görüyor fazla bir şey söylemeye gerek yok zaten. ama raif'i de, maria'yı da sevemedim. ikisinin de karakterlerindeki zayıflık, birinin bunu kapatma şekli, diğerinin kapatmaya uğraşmaması itici geldi. belki yeniden okusam farklı düşünürüm.
"Okumayın lan yeter artık. Kitabın gözümde degeri kalmadı mahalle karısı gibi oldu herkesle kahveli fotoğraf atıyor, zaten okumuyorlar ki hem."(okumadı, özetini okudu.)
sabahattin ali'nin askerdeyken kolu çatlak bir halde yazdığı eseri.
yazarın ilham kaynağı andrea del sarto'nun "madonna delle arpie" tablosudur.
kitapla ilgili birkaç ufak bilgi ise şöyle; içine kapanık kendi halinde ailesiyle birlikte yaşamakta olan raif efendi'nin dışardan bakıldığında ne kadar boş ne kadar sıradan biri olduğu düşünülse de aslında geçmişte yaşadığı birtakım şeylerin onda bıraktığı izleri taşıdığı anlaşılmaktadır.
her insanın içinde çok farklı dünyalar olabilir sizlere gösterdiğinden başka.
okuyun, okutturun.
