iliğimizi, kemiğimizi kurutan, açlıktan kaburgalarımızın çıktığı, icra memurlarına evde yokum diye bağırtan, bakkal mahmut efendi ile göz irtibatımızı kesmemize sebep olan sorundur efendim.
insanın gururunu inciten, maddi hayatının dışında sosyal hayatında da sıkıntılara sebep olan olgu.
En temel işsiz kalma sebepleri aşağıdaki gibidir:
1. işini iyi yapamamak,
2. işini çok iyi yapmak,
3. Yöneticisi ile geçinememek,
4. Sadece yaptığı işe kanalize olup arkasını kollamayı unutmak,
5. Sessiz kalmamak, fikirlerini direkt söylemek, sivrilmek!...
boş boş vakit geçirmeye alışmamış bünyeler için ömürden ömür götürür.
işsiz kalma süresi uzadıkça, etrafınızdakilere sarmaya başlarsın, söylenen sözler batar, giderlerini minimize edersin, hayat standartlarını ağır ağır geri çekersin... ama en çok kendini harap edersin farkında olmadan. öyle berbat bir şey bu işsizlik.
Başını rahatça yastığa koyamazsın, hele de paraya ihtiyacın varsa için içini yer, elindeki para tükendiğinde de en sevmediğin işi yaparsın ; " borç istemek " , günler geçer hâla işsizsindir farklı sözlerle kendini avutursun, evde durduğunda göze batıyorum sanarsın, aşırı derecede boş zamanın olduğundan ne yapacağını şaşarsın, ilanlara bakarsın, internette gezinirsin, akrabaların yanına geldiğinde bu konu açılsın istemezsin ...
işveren az ücret verip çok çalıştırmak ister , işçi az çalışıp çok ücret almak , sonuçta bu evre oluşur. Böyle bir şeydir işsizlik , hele de bu devirde daha da zordur...
eşim işsizlik çözümü için; kadınlar iş hayatından çekilse işsizlik diye birşeyin kalmayacağını savunuyor. hatta daha iyi çocuklar yetişeceğinden toplum refahının da artacağını söylüyor. *
hayattan soğutur. 4 aydır işsiz biri olarak kendimden biliyorum, soğutur. hatta sırf bu yüzden askere bile gitmeye karar verir insan, o derece! sen yıllarca oku, sonra kendi mesleğini yapabilecek duruma gelmişken hiç bir iş yeri tecrüben olmadığı için seni almaya kalkışmasın, "kendi işimi yapayım bari para olmadan askere gitmek falan saçma" deyip ticarete atıl, kaybet, sonra dımdızlak kal ortada.
hele en boktanını söyleyeyim mi size, iş görüşmeleri... son 5 ayda girdiğim iş görüşmelerinin sayısını ben unuttum. hayır bir şey değil kendimde sorun aramaya başladım, psikolojik sorunlar falan baş göstermeye başladı yani! ulan her iş kötü de sen mi iyisin pezevenk diye kendi kendime düşünür oldum! ama o da değil arkadaş, o da değil! asosyal değilim, allah'a şükür tipimiz kayık da değil, çevremiz var, on numara arkadaşlıklarım var, kişiliğim yerine oturmuş, güzel bir beraberliğim var, gelecekle ilgili planlarım var ama işsizim. uğraşmama rağmen işsizim. kendi mesleğimden başka bir iş yapabilir miyim, onu da denedim. yapabiliyorum. ama gel gör ki tecrübesizlik(artık çalışmadan nasıl tecrübe kazanacaksam) beni hayattan soğuttu!
geçenlerde bir iş verenle kavga bile ettim bu yüzden. diyalog aynen şu;
-okuduğunuz okul ve bölüm güzel ancak bu bölümde işe alacağımız eleman biraz tecrübe sahibi olmalı...
+hmm... yani?
-yani siz henüz mezun olmuşsunuz, askerliğiniz de sıkıntı...
+anlıyorum. peki şimdi askere gidip gelmiş olsaydım bu sefer de tecrübesizliğimi mi sorun edecektiniz?
-dediğim gibi tecrübe bu işlerde önemlidir sayın lannoldu...
+peki beyefendi siz ve diğerleri böyle dediği sürece ben nerede ve nasıl tecrübe kazanacağım?! tecrübe diyorsunuz, elinize yeni mezun olmuş ham ve çalışmaya aç bir eleman geliyor, geri çeviriyorsunuz! bu ne perhiz bu ne lahana turşusu beyefendi?!
-bu konuda tartışmak yersiz beyefendi, kararım değişmez. öyle ki tecrübe şirketimizin bik bik bik...
+şirketinizle beraber hepinizi... neyse iyi çalışmalar!
-agresifliğinizi anlayamadım ama neye, bol şans. güle güle...
+agresif? ben de sizin çalışma politikanızı anlamadım ama neyse. -iç ses: sikeyim hepinizi!-
yani demem o ki bu ülke övünüyor ya hani genç nüfus çok, iş gücü fazla falan diye, yalan. bu ülkede 18 yaşından küçük ve sigortasız çalıştırılıp iş öğretilen yüzlerce işçi varken okuyup adam gibi usulüne uygun işini yapmaya çalışan adam bulmak çok zor. okursun ama aç kalırsın. diğeri liseyi bile bitiremez, ama hayata atılmıştır, senin okuyup kitabını ezberlediğin işi 15 yaşından beri yapar ve tecrübeli olduğu için o seçilir.
bireyin bazen kendini yetersiz hissetmesine neden olsada geçici bir durum olduğu göz önüne alınıp çokta pembe bir tablo çizmeden ama demorale olmadan atlatabileceği geçiş aşaması.
