mesleğimi çok seviyorum.
ancak...çalıştığım kurumu en tepesinden -amirinden- en tırnağına -kapısındaki bekçiye- kadar sevmiyorum.
o kadar çok sebep sayabilirim ki...yazdıkça soğumaktan korkuyorum. o yüzden her seferinde vazgeçiyorum yazmaktan ve dillendirmekten.
insana ağır gelen nefretlik bir durumdur. sevmediğin bir yere sevmediğin birşeylerle meşgul olmak üzere her gün gidiyorsun! buna sebep ya patrondur yada orada çalışan ayarsız bir lavuk!
Aklıma iş geldikçe içime bir öküz oturuyor sanki.. Nefes alamıyorum gibi hissediyorum. Akşamları eve geldiğimde bir iki saat bilgisayar açsam her şey rahatlayacak belki ama asla içim almıyor yapamıyorum. Elim o bilgisayara gitmiyor. Erkenden uyuyorum sırf işi düşünmemek için..
yaptığı işten tatmin olmama durumudur. ya iş insanın karakterine, bilgisine, geçmiş tecrübesine uyan bir iş değildir. veya patronu kendisine ibnelik yapmaktadır veya yapabileceği işten fazla veya az sorumluluk yüklenmiş olabilir. bunların hepsi işi sevmemeye sebep olabilir. işi sevmiyorsan çözümü yoktur, sevmeye çalışmayacaksın. hemen istifanı verip, sevdiğin işi yapacaksın. bak bana 4 aydır işşizim. eski işimde daha az maaşa da razıyım.
