Her türlü dine ihtiyaç vardır. Zaten bütün dinler iyilikten yanadır. Ateist olup iyi insan da olabilirsiniz evet ama müslümanlık ayrı bir mertebede. Ateistlik cahillikten doğmuş zaten.
iyi nedir? diye cevap verilesi sorudur. Ahlak kavramı ancak Tanrı varsa anlamlıdır. Tanrı veya Tanrı gibi metafiziksel varlıklar mevcut değilse, bu evren yalnızca olgular ile doludur. Yani ''değer'' denen şey yoktur. Böyle bir evrende, aksiyolojik bir önermenin hiç bir geçerliliği yoktur. Değerlerin var olmadığı bir yerde etik veya estetikten de söz edilemez. O yüzden pozitivist bir bakış açısıyla, ''iyi'' tanımsızdır.
Tanrıya inanan birinin ahlakına göre, tanrıya inanmayan biri iyi olabilir. Ama o Tanrıya inanmayan kişi kendine iyi diyemez. Çünkü o, iyiden bahsedemez.
Soruya cevabımsa, hayır. Dinsiz birisi Tanrının var olduğunu düşünüyorsa, ahlak çerçevesinde kendine iyi diyebilir. Tanrıya inanmayan biri de iyi olabilir, ama o zaten iyiyi tanımlamadığı için yaptığı eylemlerin iyi veya kötü olup olmadığının tam olarak farkında değildir.
Bir de ışid'i falan örnek gösterip iyi olmak için dine ihtiyaç olmadığını kanıtlamaya çalışan pek zeki bazı arkadaşlar toplanmış bu başlığın altında. Dindar bir kişinin/oluşumun iyi olmaması, dindar olmadan iyi olunabileceğini göstermez. Bu ancak, dindar olan herkesin iyi olmadığını gösterir, ki bu da konuyla alakasızdır.
mesela bir ateist ele alırsak, dinsizdir ve bu onun kötü biri olduğunu göstermez. ama iyi biri olduğunu da göstermez. dinsiz diye direkt ona peşin hüküm verip de "kötü" damgasını yapıştırmak, yakışık almaz.
ateist, dinsiz, allah'sız, kitapsız diye kimse kimseyi yargılayamaz.
herkes kendisine yakışanı yapar ve işin din kısmı buna öncü olur.
islam dininde iyi müslüman olmanın kuralları detaylıca vardır. ama dinsiz birisi de iyi insan olabilir.
Tamamına yakını müslüman olan ülkemizdeki tecavüz, çocuk istismarcılığı oranını düşünürsek gerek yoktur.
Zira din ile iyi bir insan olunsaydı bugün türkiye mutlu mesut bir ülke olurdu.
"Din halkın afyonudur" diyen adamın öğretisi kitleleri uyutmuştu. herkesin ezilmekte ve fakirlikte eşit olduğu, en eşit olan yöneticilerin ise ezmekte ve zenginlikte eşit oldukları görülmüştü. olur olmaz dine çakmaya çalışanları, pikniğe gittiğinde tüm pisliğini çevreye atıp, ertesi hafta geldiğinde oraların pis olmasından şikayet eden tiplere benzetirim.
